Hallo lieve familie en vrienden,

Ik heb me in geen een land zo thuis gevoeld als hier! Iets in Nederland doen we toch echt niet goed met zijn alle. Waar in Nederland iedereen maar voor zichzelf leeft is hier iedereen oprecht geïnteresseerd in je en helpen ze je bij alles waarbij ze kunnen helpen. En nee dan heb ik het niet alleen over mijn familie! Iedereen op straat zegt elkaar gedag en vraagt hoe het gaat en kijken zelfs raar op als je niks terug zegt of alleen hi. In het begin was dit wel vet raar maar nu heb ik gesprekken met jan en alleman. In de supermarkt praatte ik met de leidinggevende aan de kassa terwijl er een hele rij achter me stond en iedereen gewoon heerlijk mee luisterde. In de apotheek een heerlijk dagelijks gesprek gevoerd. Bij de drogist een onwijs lieve vrouw die onwijs der best deed om de shampoo die ik wilde te bestellen en deze bij een ander filiaal apart te zetten en ondertussen uitleggen hoe alles in Nederland gaat en werkt. Zelfs de klaarover raar op de basisschool kent sinds dag 1 mijn naam en begroet iedereen bij naam en als ze even de tijd heeft kletsen we totdat de schoolbel gaat. Inmiddels heb ik ook bij de opvang van de jongste contact met moeders, en er is er zelfs 1 die door mij erg geïnteresseerd is geworden om ook een au pair in huis te nemen, hoe leuk! En elke keer als ze me ziet, zegt ze dat ze helemaal blij van me wordt.
Maar zo nu en dan heb ik echt wel even last van heimwee, vooral in de ochtenden in het weekend maar zodra ik de straat op loop en mensen tegenkom is dit gevoel al gauw weer weg!

Afgelopen week was een normale week, nouja wat je normaal kan noemen. Dinsdag was ik precies 50 dagen weg en donderdag 50 dagen in Australië! Dat moest natuurlijk wel even gevierd worden. Ik ben met Deborah naar een cafeetje geweest waar we heerlijk hebben zitten kletsen en lunchen! Deborah had ook goed nieuws te vertellen, ze gaat 3 maanden verlengen bij haar familie, dus dat betekend dat we rond dezelfde tijd klaar zijn! En ik dus niet al in januari afscheid van haar moet nemen! Super leuk! Want het klikt echt onwijs goed, veel dezelfde interesse en over heel veel dingen denken we hetzelfde, wat alles onwijs fijn en makkelijk maakt.

Verder stond woensdag ook ineens een pakketbezorger aan de deur, ´Ik heb een pakketje voor mevrouw A. van Veen´ Huh dacht ik, pakketje voor mij? Snel het pakketje aangepakt en opengemaakt. Alles was ingepakt met sinterklaaspapier, zo vroeg is Sint nog nooit geweest, haha. Er zat ook niet 1 cadeautje in maar denk wel 10. Ik kon mijn geluk niet op! Sinds dat ik hier in Australië ben mis ik echt wel sommige dingen, maar thanks to my mom and dad heb ik nu heerlijk limonade, paprika chips, warme sokken, kruidnootjes, drop en stroopwafels!! Nu kon ik eindelijk mijn familie drop en stroopwafels laten proeven! Nou die reacties waren goud waard! En ze vonden het heerlijk! Natuurlijk heb ik wel zelf wat stroopwafels achtergehouden voor mezelf, want allemaal weggeven vond ik ook wel weer zonde.

En toen was het vrijdag, laatste werkdag van de week. En om het ook maar eens in je leven meegemaakt te hebben, heb ik vrijdag mijn eerst auto ongeluk gehad.. klinkt onwijs dramatisch, maar gelukkig viel alles mee! Zat met de jongste 2 kids in de auto toen net het stoplicht op groen sprong, dus langzaam trok ik op totdat we ineens een knal hoorde en ik opzij keek en een zijspiegel van een busje aan baklappen naar beneden zag hangen. FUCCKKK dacht ik, hartslag op 100.000 in mijn keel. Diepe zucht en focus, wat moet ik nu doen. Ik ben doorgereden naar een rustig stuk waar we konden stoppen en gelukkig reed het busje achter mij aan. De bestuurder stapte gelijk uit en zei, sorry soryy, helemaal mijn fout, zijn jullie oke? Ik was zo met mijn navigatie bezig dat ik tegen je auto ben aangereden… fijn dacht ik.. We zijn snel naar de zijkant van de auto gelopen en konden niet echt schade ontdekken. Aangezien op de auto waarin in rij al hier en daar wat krassen zitten viel godzijdank alles mee. Gelukkig kon hij zijn zijspiegel ook makkelijk reparen dus kwamen we er alleen af met de schrik. De kids hadden wel zoiets van wow, maar na wat uitleg ging het gesprek al gauw weer over in wat anders.

Nou het was me een ochtendje wel..

Verder snap ik echt totaal niks van het weer in Melbourne, snap niet dat mensen hier willen wonen. In een kwartier tijd kan het van kou en stortregen naar warm en zonnig gaan. Ook schommelt de temperatuur enorm en mag ik afkloppen dat ik nog niet verkouden ben. Vorig weekend was het koud en nat, graadje of 14. Maandag en dinsdag ietsjes warmer maar bewolkt en regen, woensdag kwam eindelijk de zon de hele dag en was het lekker rond de 25 graden. En toen was het donderdag BAMM 38 graden… snikheet, warme wind en geen wolkje te bekennen en vrijdag was het ruim 20 graden kouder en kon ik mijn warme trui weer aan… hoe dan? Gister de hele dag in de stad in mijn regenjas gelopen want het heeft bijna alleen maar geregend.. Vandaag is het ook maar weer een graadje of 15 dus lig heerlijk onder een warm dekentje deze blog te typen. En ben bang dat ik hier ook niet meer onder vandaan kom.

Inmiddels is het hele huis versierd met skeletten, pompoenen, vleermuizen, spinnenwebben en spinnen. Want donderdag is het Halloween. De kids zijn al ruim 3 weken aan het aftellen en de kostuums zijn inmiddels binnen dus donderdag gaan we met zijn alle langs de deuren en ze vertellen nu al langs welke huizen ze willen want daar krijgen ze de meeste snoepjes, hahah.

Nou lieve groetjes vanuit Melbourne!

Kus Amber