Ik zal het niet spannend houden maar ik heb een nieuwe familie!! Straks meer daarover, ik begin bij het begin.

Vorige week stond het bakkie met de moeder hier uit Brisbane op de planning. Het was onwijs gezellig en we hebben over vanalles zitten praten. Na het gesprek hadden we beide een goed gevoel. Ze nodigde me zelfs uit om zaterdagmiddag een bakkie bij haar thuis te komen doen, zodat ik de kinderen kon leren kennen. Onwijs leuk en kon daar natuurlijk geen nee tegen zeggen. Na het gesprek was ik mega enthousiast en had ik onwijs veel nieuwe energie om 100% voor dit gezin te gaan.

Vrijdag was een rustig dagje. Ik ben ´s ochtends naar een mooi park in het centrum van Brisbane geweest. Heerlijk daar gelopen en lekker met mijn camera in de weer geweest. ´s Middags was er een klimaat mars in de stad (giga druk was het) dus de keuze om ´s middags lekker in mijn appartement te chillen was geen slecht idee.

Zaterdag stond er in de ochtend eerst iets anders op de planning. Ik ben met een au pair die ik heb leren kennen tijdens de meet and greet naar het Lone Pine Koala Sanctuary geweest en de naam zegt het al! KOALA´S!! Niet alleen koala´s maar ook emoe´s, vogelbekdieren, wombats, dingo´s, Tasmaanse duivels en kangoeroes!! Een soort dierentuin met alleen maar Australische dieren. Onwijs gaaf om tussen deze dieren je ochtend te besteden. Ik heb zelfs een koala vastgehouden! En tussen de kangoeroes gezeten! (onderin mijn blog staan foto´s!)

Terwijl de andere au pair nog in het park bleef heb ik de bus gepakt naar de familie. Ze wonen namelijk in hetzelfde gebied als waar het park in ligt. Na een kort busritje stond ik voor de deur. Aangezien de bel het niet deed, moeder der telefoon niet op nam, en ik niemand in huis zag, werd mijn geduld en vertrouwen weer op de proef gesteld. Na een kwartier deed de vader ineens de deur open. Gelukkig maar want ik had niet de hele middag daar op de stoep willen wachten. Ik werd gelijk voorgesteld aan de kinderen, meisje van 6 en jongen van 4. Het jongetje heeft een medische achtergrond, waardoor het gezin gebarentaal gebruikt omdat hij nog niet praat. Na een rondleiding door het meisje, zijn we op de grond gaan zitten en hebben we een tijdje gespeeld. Leuke kinderen, leuk gezellig warm huis, lekker in de natuur en ik zag mezelf hier wel au pair worden. Na het spelen even nog met moeder zitten kletsen en had ik aangegeven dat ik voor mezelf alles nog even op een rijtje wilde zetten. Dat vond ze prima en naar mijn idee snapte ze het ook (want ze wist wat ik doorgemaakt had vorige week). We spraken af om zondagmiddag met elkaar te bellen, wat ik heel fijn vond.

Aangezien ik onwijs moe was van alles wat er gebeurd was, voelde ik me niet heel top. Was erg emotioneel, kon elk moment huilen, bang voor wat er komen gaat, voelde me erg alleen. Dus besloot ik om zondag even een dag in het appartement te blijven. Even rust, even opladen van alles en alles proberen om op een rijtje te krijgen. Ojaa en ook nog mijn backpack inpakken want ik moest maandag mijn appartement uit. Verder heb ik de hele middag op een telefoontje gewacht… gewacht… en nog meer gewacht… Uiteindelijk heb ik om half 6 zelf maar een poging gedaan om te bellen en kreeg helaas de voicemail. Dan maar een smsje. Uiteindelijk kreeg ik om 8 uur ´s avond een berichtje terug. Sorry Amber ik ben je vergeten te bellen, ik bel je morgen ochtend. FIJN! En daar wacht je dan de hele dag op… Werd er gewoon even pissig van, want ik wilde gewoon duidelijkheid.

Maandagochtend, ik moest voor 10e mijn appartement uit. Om even over 9 was alles ingepakt en heb ik nog lekker een serie aangezet om de tijd de doden. Want om 10 uur zou mijn taxi voor de deur staan. Krijg ik om half 10 een sms binnen, een sms van die host moeder hier uit Brisbane. Om het even maar makkelijk te zeggen, vindt ze dat ik op zoek moet naar een ander familie, buiten Brisbane, om zo opnieuw te kunnen starten. JOEEEE, ik natuurlijk huilen en huilen en huilen. Gelijk geprobeerd te bellen, maar weer voicemail, sms gestuurd en tot op vandaag nog steeds niks terug gehoord… Inmiddels was het 10 uur en moest ik ook nog uitchecken… De taxi kwam net aanrijden toen ik naar buiten liep, mooi dacht ik, hopelijk een leuke chauffeur want de rit zou zeker 45 minuten duren… nou die vent, ik weet niet hoe die hier het land is ingekomen, maar sprak amper engels… het waren dus lange 45 minuten. Gelukkig heeft een taxi ook gewoon ramen dus heb ik heerlijk naar buiten gekeken. De drukke stad verdween en langzaam kwam de zee tevoorschijn! Ik was namelijk uitgenodigd door een au pair die ik heb leren kennen tijdens het whale watchen. Nadat haar hostmoeder mijn verhaal hoorde heeft ze gelijk gezegd, Amber je kan bij ons in huis komen totdat je een familie gevonden hebt. Super lief!
Na mijn tas weer uitgepakt te hebben, weer een potje gejankt te hebben en weer aan de telefoon gehangen te hebben om met de organisatie te spreken. Zakte de moed steeds verder in mijn schoenen. Wil ik dit nog wel? Kan ik niet gewoon naar huis? Ik wil hier weg? Ik ga wel reizen? Waarom laat die hostmoeder nog steeds niks van zich horen? Ik was kapot.. gebroken.. zwaar negatief over alles.. maar ik kon maar 1 ding, doorzetten en weer verder gaan. Want heel eerlijk naar huis gaan was geen optie, stoppen ook niet en reizen ook niet.
Gelukkig is het hier vlakker (want Brisbane is echt op heuvels en volgens mijn benen op bergen gebouwd) dusss hebben ze hier fietsen!! ´s Middags ben ik met Eva, zo heet de au pair waar ik verblijf, gaan fietsen! Heerlijk de zee lucht, super de luxe huizen en jachten waar je U tegen zegt. Even alle gedachten weg laten waaien en weer geprobeerd om het allemaal weer positief in te zien. Heb toen ook besloten dat ik een punt zet achter dit gezin. Ik had gewoon geen zin meer in ze, niet nadat ze me zo behandelde met haar smsje en al dat wachten.

Gelukkig heeft de organisatie weer meer families toegevoegd aan mijn profiel, even snel doorgekeken en had zoiets nu even rust. En ik kijk er morgen, als alle boosheid gezakt is, er dan naar.

Inmiddels was het dinsdag. Ik zou vandaag de hele dag alleen in het huis zijn, wat me zeker beviel, even tijd voor mezelf. Filmpje kijken, mijn mailbox is legen, families mailen. Rond een uurtje of 10 zat ik net een profiel door te kijken, toen mijn telefoon ging. De moeder waarvan ik het profiel net las. Ik zei nou dit is wel heel toevallig, ik lees net je profiel door. We hebben denk een minuutje of 20 via de telefoon gepraat. Het klikte onwijs goed en waren beide positief. Hoewel het me ook wel een beetje overviel. Ze vertelde dat ik echt boven iedereen uit sprong met mijn profiel en dat ze heel graag mij als au pair wilt, super compliment dus! Ik heb gezegd dat ik het even wilde laten bezinken en snel weer contact met haar op neem. Een paar uur later belde de organisatie. Ze hadden namelijk een telefoontje gehad van die moeder dat ze mij echt heel graag wil! En aangezien ze per direct iemand zoeken, moest ik gelijk de keuze maken. Na er even over gepraat te hebben met de organisatie heb ik daarna host moeder opgebeld om nog even te kletsen. En eigenlijk voelde het zo goed dat ik nog net schreeuwend door de telefoon heb gezegd dat ik graag hun au pair wil worden. Hoe snel kan het gaan! Ze bood zelfs aan om mijn vliegticket te betalen, mega lief! En het ging zelf zo snel dat ze al gezien had dat er voor woensdag (vandaag dus) nog vliegtickets beschikbaar waren.

Ik vond dat ook wel weer heel snel en wil graag de hostmoeder nog even persoonlijk bedanken dus ik besloot om dan voor donderdag een vliegticket te zoeken. Deze was snel gevonden en gelijk geboekt. Ik vlieg dus morgen! naar mijn nieuwe familie!

Even meer over de familie;
De familie bestaat uit 6; vader, moeder, een meisje van 13, een jongen van 9, een meisje van 6 en een jongen van 4. Lekker druk, maar zeker leuke leeftijden. Ze wonen in Melbourne, dus ik mag nog even hard aan shop, want het is daar nu nog een stuk kouder (lange broeken en truien weer, terwijl ik hier al 3 weken in een korte broek en t-shirtje loop)
Mijn dagen zullen bestaan uit de kinderen klaarmaken en wegbreng naar school en de opvang (de jongste gaat namelijk nog naar de kinderopvang, hier gaan ze namelijk pas naar school als ze 5 zijn). En ze na schooltijd weer ophalen en de middag met ze doorbrengen. En natuurlijk tussendoor wat huishoudelijke taken.

Als ik morgen aankom ben ik eerst een dagje bij hun thuis en daarna ga ik gelijk met ze mee een weekendje weg! Super leuk want dan leer ik gelijk goed de kinderen en ouders kennen in een leuke relaxte omgeving. En maandag start ik dan met mijn eerste werkweek. Ik voel me nu dus al enorm welkom!

Ik heb er onwijs veel zin in alhoewel ik het ook wel een beetje spannend vind! Maar er is nu eindelijk duidelijkheid, een nieuw plan. En ik ga er met 100% voor!

Nou jullie horen snel weer van mij, maar dan uit Melbourne!

Liefs,
Amber