Hallo lieve familie en vrienden,

Daar ben ik weer maar dan vanuit Melbourne!

Vorige week donderdag ben ik hier aangekomen na een prima vluchtje van 2,5 uur. Nadat we eenmaal op goede hoogte waren ben ik in slaap gevallen en pas weer wakker geworden tijdens het landen. Aangezien het een binnenlandse vlucht was, was er geen controle en hoefde ik alleen mijn bagage op te halen. Dus dat was appeltje eitje. Toen begon het zoekwerk even, helaas moesten beide ouders werken dus moest ik mijn eigen vervoer naar het huis regelen. Gelukkig ging dat prima en had ik snel een taxi gevonden. Na een rit van 45 minuten kwam ik bij het huis aan en deed de oudste gelijk de deur open en bood me aan om te helpen met mijn bagage. Eenmaal binnen werd ik gelijk voorgesteld aan de 2 middelste kinderen en aan de vorige au pair. Deze au pair hebben ze weg laten gaan omdat ze niet kan autorijden en nadat ik haar gesproken heb en 2 dagen gezien heb, deed het mij doen denken dat er wel meer achter zit dan alleen het auto rijden. Maar dat terzijde. Werd door haar totaal niet leuk ontvangen, zette mij gelijk aan het werk en wilde vanalles van me en de communicatie verliep mega slecht dus eigenlijk begreep ik de helft niet van wat ze zei… Na een rondleiding door het huis heb ik mijn spullen een beetje uitgepakt en weer spullen ingepakt voor het weekendje weg. Ik sliep mijn eerste nacht in de kamer van Avi, de 2e, omdat de vorige au pair nog in de au pair kamer sliep. Dus echt uitpakken kon nog niet. ´s Middags zijn we met de 3 kinderen en de vorige au pair naar de school van de kinderen geweest en heeft de au pair iets van de buurt laten zien. Eenmaal thuis was het tijd om een gedeelte van het avondeten alvast voor te bereiden en uiteraard hielp ik daar maar bij mee, want ik had geen idee wat ze van mij verwachtte. Rond 6e kwamen de ouders thuis met de jongste, na een dikke knuffel van mijn hostmoeder Maria voelde ik me al meer thuis. Tijdens het eten vroegen ze vanalles aan me en ze waren ontzettend geïnteresseerd in mij! Wat onwijs fijn was! Na het eten ben ik naar mijn kamer gegaan en heb ik geskyped met het thuisfront. Ik zat er best wel weer doorheen, alle spanningen, vermoeidheid en angst kwamen eruit. Ik ben lekker op tijd gaan slapen en had een heerlijk eerste maar wel ontzettend koud nachtje. Het huis waarin in verblijf is al wat ouder, veel van hout, houten kozijnen waardoor de kou snel naar binnen komt. De ochtend verliep rustig aan, beetje spelen met de kinderen en net voor de lunch vertrokken we naar het zuiden van Melbourne, naar Blairgowrie. Waar de familie een huisje had gehuurd. Na nog geen 20 minuten gingen we de snelweg alweer af want het was lunchtijd. We stopten bij de Mac, de kinderen dolgelukkig want daar eten ze bijna nooit. Even voor de informatie, deze familie kan niet zonder eten en ze houden ontzettend van voedsel. Aangezien ik niet een hele grote eter ben en mijn leven ook niet draait om eten is dat bij hun totaal omgekeerd. Tijdens het eten ging het daarom ook over eten, hahah. Na veel gelachen en gepraat te hebben gingen we weer de auto in want het was nog ruim een uur rijden.

Eenmaal aangekomen in het huisje lekker mijn spullen uitgepakt, ik had namelijk een eigen huisje apart van het huisje waardoor ik lekker bij kon komen! ´s Middags zijn we naar een collega van Maria geweest, zij heeft namelijk een vakantiehuis dicht in de buurt met een hele grote speelruimte waar de kids even hun energie kwijt konden. Het was een onwijs lieve vrouw, super geïnteresseerd in me en ze zei met het afscheid dat ik geen beter familie kan wensen om au pair bij te zijn, dus dat zullen we nog wel zien. (Van de week heeft ze zelfs een jas meegegeven aan Maria op der werk omdat ik vertelde dat ik geen warme kleren mee had, hoe ontzettend lief!!) Ik ben in de avond op tijd gaan slapen en heb bijna klokje rond geslapen, zoveel nieuwe indrukken sloopt je enorm! Zaterdag stond er een activiteit op het programma. We zijn met zijn allen naar een berg gereden waar een gondel omhoog gaat naar een ontzettend mooi natuurpark bovenop de berg! De rit omhoog was toch wel gek, in mijn hoofd koppelde ik namelijk de gondel aan wintersport in Oostenrijk. En nu was alles groen. Alhoewel de temperatuur behoorlijk hetzelfde voelde. Het was namelijk maar een graad of 8 en een hele koude wind. Na lekker in het park gelopen te hebben zijn we rond lunchtijd weer terug gereden naar het huisje. ´s Middags zijn de kids naar het strand geweest maar heb ik even mijn rust gepakt, want ik was nog steeds kapot. Zondag moesten we helaas het huisje voor 10e alweer verlaten, gelukkig viel alle regen voor 10e dus konden we mooi nog naar een boerderij die halverwege de terugrit lag. Het was een ontzettend grote boerderij met dieren die je in Nederland ook op een boerderij ziet. Hier is het nu voorjaar dus er waren ontzettend veel baby dieren waar de kinderen helemaal weg van waren. Na onze lunch te hebben gegeten zijn we terug naar huis gereden. De vorige au pair was het weekend alleen thuis gebleven, want zij mocht niet mee en ze zou zondag na het avondeten vertrekken. Eenmaal thuis had ik gehoopt mijn kamer (au pair kamer) in te kunnen maar helaas… Het was nog 1 grote rotzooi en ze was nog lang niet klaar met haar spullen in te pakken.
Kon er weinig aan doen dan te accepteren, na even een momentje rust was het tijd voor mijn eerste rijles! En niet zomaar in een normaal autootje maar in een 9 persoon Toyota Landcruiser (4wheeldrive en 2 dieseltanken!!). Tijdens al mijn dromen thuis over Australië, droomde ik er altijd van om in zo een auto rond te mogen rijden in Australie en nu ging het gewoon gebeuren. Eenmaal in de auto eerst een lesje waar alles zit, geoefend met het schakelen met mijn linkerhand en toen kon het rijden beginnen. Eenmaal van de oprit af kwam de auto makkelijk in beweging! Maar wat een grote auto en wat een gewicht! We zijn naar het einde van de straat gereden en 1 keer raden welke hendel ik aan raakte, jawel de ruitenwisser. Vader had dit expres niet verteld om zo even een lachmomentje te hebben. En van verhalen van anderen wist ik dat de richtingaanwijzer aan de andere kant van het stuur zat maar dit doe je zo automatisch. Na een super goede rit, 0 keer afslaan en maar 3 keer de ruitenwissers te hebben aangezet kwamen we weer voor het huis uit. Vader gaf me nu al de complimenten over mijn rijgedrag en dat hij al inzag dat het rijden wel goed gaat komen. Super fijn, want was er toch wel een erg gespannen over. Links rijden is niet zomaar niks, je moet zo denken waar je moet rijden en hoe je de bochten maakt.

En toen was het maandag, mijn allereerste werkdag. De kinderen hadden nog 1 hele week vakantie dus ik zou deze week alle dagen, de hele dag werken, wat het wel pittig maakte. Maandag had ik alleen de jongste, Asa en de oudste, Aria thuis. De oudste heeft me de hele dag met vanalles geholpen, van lunchboxen maken, tot aan hele lijstjes wie wat eet en hoe ik het gemiddelde avondeten moet voorbereiden. Verder heb ik veel met de lego gespeeld met de jongste en de dag vloog voorbij. Na het avondeten had ik weer een rijles van vader en de dag was weer om. Het was vandaag pas mijn 2e rijles maar Michael, mijn hostvader, had zoveel vertrouwen in mij dat we de snelweg al op zijn geweest. Dit ging ontzettend goed en hij zij zelfs, dit heb ik nog nooit gedaan met een au pair in der 2e rijles! Super compliment dus! Moe nog even geskyped met het thuisfront en op tijd gaan slapen.

Dinsdag verliep de dag precies hetzelfde, wasje gedaan, de stofzuiger erbij gepakt, diner voorbereid en in de avond weer rijles.

Woensdag werkte moeder vanuit huis en was de jongste naar de opvang waardoor ik ´s middags met Aria kon gaan shoppen in een van de grootste winkelcentra van Melbourne en gelukkig ligt deze op minder dan 10 minuutjes rijden van het huis! De uitdaging was om zo goedkoop mogelijk warme kleren te kopen en dat is behoorlijk goed gelukt!

Donderdag had ik alleen de oudste 3 thuis, waarvan de oudste 2, Aria en Avi zich prima zelf vermaken dus ik lekker de aandacht had voor An, de 3e. Ze is helemaal gek van het spel uno dus jullie kunnen wel raden wat ik de meeste tijd van de dag heb gedaan. ´s Avonds weer een rijles en Michael heeft zelfs al gezegd dat ik maandag al wel kan beginnen met alle ritjes te maken met de kinderen!

Vrijdagnacht onwijs slecht geslapen waardoor ik lichamelijk en emotioneel echt maar ook echt op was, ik miste thuis, Marijn was jarig, had totaal nog geen vrije tijd gehad van de week waardoor ik me ook slecht voelde. Ik was en ben gewoon zo moe van afgelopen maand en continue zoveel nieuwe indrukken en informatie binnen gekregen dat mijn hele lichaam aangaf dat ik nu echt niet meer kon. Ik moest helaas nog de hele dag werken en had de 2 jongste thuis, die ook veel vermaakt moesten worden anders werden ze behoorlijk vervelend. Het was gister dus echt een pittige dag met veel tranen tussendoor. Gelukkig snapten mijn hostouders dit en zeiden ze dat we het autorijden wel even konden laten voor wat het was. Ik had dus eindelijk even een avondje/paar uurtjes voor mezelf waarin ik lekker weer geskyped heb met thuis. Want dat is echt even mijn houvast om mijn dagen door te komen en mijn ei en emoties kwijt te kunnen om daarna lekker te kunnen slapen.

Verder had ik gister pas tijd om al jullie lieve berichtjes te lezen en een appjes te beantwoorden, want daar was ik simpelweg gewoon niet aan toegekomen deze week.

Vannacht heb ik gelukkig goed kunnen slapen en had ik niks op de planning zodat ik echt even kon uitrusten vandaag. Vanmorgen ben ik naar de supermarkt gelopen, 1,5 km verderop om even wat boodschapjes te halen en even frisse lucht binnen te krijgen. Want ik voel me vandaag ook niet helemaal mezelf. Alsof alle spanningen er nu uitkomen, dus de tranen lopen al de hele dag over mijn wangen, zelfs nu, nu ik dit typ. De afgelopen weken zijn zo zwaar geweest en ben ik over zoveel grenzen heen gegaan die ik normaal nooit zou meemaken of doen in Nederland dat ik echt gewoon op ben.
Gelukkig gaan de kinderen komende week naar school waardoor er meer structuur en ritme in de dag zit en ik ook meer vrije tijd heb waardoor ik hopelijk een beetje kan bijtanken.

Morgen heb ik afgesproken met een meid, die ik heb leren kennen tijdens de informatiedag van de organisatie in januari. Dus hopelijk laat mijn hoofd het toe om lekker te genieten en niet al te veel na te denken en spanning te voelen over komende week. We hebben afgesproken om naar Brighton Beach te gaan, het strand waar allemaal leuke gekleurde strandhuisjes staan, dus hopelijk laat het weer het toe!

Nogmaals bedankt voor alle lieve berichtjes! Ze doen me erg goed en laten me steeds meer beseffen dat het oke en logisch is dat ik me wat minder voel en dat ik trots op mezelf mag zijn hoe ik dit allemaal doorstaan heb.

Nou lieve groetjes en dikke kus vanuit Melbourne!
Amber