Hallo lieve familie en vrienden,

Daar ben ik weer! Vermoeid maar voldaan na 2 hele leuke weekenden lig ik lekker in mijn bed deze blog te typen. Ondertussen is mijn laptop alle foto´s van het feest en mijn roadtrip van gister aan het uploaden naar mijn drive, zodat ik dalijk ook de foto´s kan toevoegen aan dit bericht.

Laat ik maar beginnen bij vorig weekend. Ik vond het lastig voor te stellen wat ik kon verwachten. Zouden er echt 250 mensen komen? Wat verwacht de familie van mij? Hoe gaat het allemaal verlopen? Zaterdag ochtend was iedereen al vroeg uit de veren om te helpen met alle voorbereidingen. Ze vonden het fijn als ik ook een handje kon meehelpen en dat deed ik graag. Ik was voornamelijk met de 2 jongste aan het spelen zodat de rest van het gezin zijn gang kon gaan en niet aan die 2 hoefde te denken. Rond een uurtje of 11 kwamen de koks aan, officieel zijn ze banketbakkers, maar af en toe doen ze ook dit soort feestjes. Deze 2 broers komen al jaren naar het kerstfeest om alle maaltijden te maken. Ze komen officieel uit Frankrijk, dus nadat ze erachter kwamen dat ik ook een woordje frans sprak, kon een gesprekje in het frans niet ontbreken. Na een uitgebreide lunch was het tijd voor de laatste voorbereidingen en rond 2 uur kwamen de eerste gasten binnen. Gelukkig was ik net omgekleed want het zou pas 3 uur beginnen. Godzijdank viel het weer heel erg mee. De voorspelling was 70% kans op neerslag en 14 graden. Na wat gebedjes voor het weer gedurende de week was het weer top, graadje of 21 met zon en een paar wolkjes!

Even na 3e stonden Coco en Debora op de stoep. Ik mocht namelijk ook vriendinnen uitnodigen! Super leuk en lief! We hebben heerlijk tot half 11 ´s avonds in de tuin gezeten! Eerst in onze hempje/t-shirts maar later in onze jassen want het koelt hier ´s avonds nog behoorlijk af. Aan het begin van de middag kwam de kerstman ook nog even langs! Alle kids waren door het dolle heen! Verder kwam er elk half uur wel een hapje langs en het was allemaal zo onwijs lekker. (onderaan mijn blog zet ik wel wat foto´s, want er was bizar veel eten!)

Mijn vermoeden dat er niet echt 250 zouden komen klopte ook wel, er waren er eerder iets meer dan 100. Een stuk beter, want ik zou niet weten waar al die andere mensen dan hadden moeten zitten/staan. De hele dag speelde er ook een band en liep er een fotograaf rond, dus niet dat jullie denken dat ik alle foto´s heb gemaakt. Rond een uurtje of half 11 gingen Coco en Debora richting huis, het feest liep rond die tijd ook een beetje naar zijn einde. Aangezien ik zo veel gegeten had leek mij een wandelingetje wel even goed dus ben ik met Coco en Debora richting de tram gelopen. Toen we aan het einde van mijn straat aan kwamen zagen we allerlei zwaailichten en politie auto´s. Snel gedag gezegd tegen Coco en Debora want ze moesten echt de tram halen en ben ik even richting de lichten gelopen. Achteraf had ik het misschien beter niet kunnen doen, want nadat ik zag en hoorde wat er was gebeurd was ik toch wel even geshockeerd. Er was namelijk een auto uit de bocht gevlogen en tot stilstand gekomen tegen een boom… en dit was met zo een harde klap gebeurd dat de auto rondom de boom hing en er nog maar weinig van over was. Helaas is de bestuurder hierbij om het leven gekomen. En het was nog maar net gebeurd want ze waren net de tent aan het opbouwen om alles te onderzoeken. Na thuiskomst toch maar even verteld wat er aan de hand was en na wat onderzoek bleek het gelukkig niemand van de gasten te zijn. Wie wel? Geen idee.

Nadat alle gasten weg waren snel geholpen met de eerste spullen opruimen en daarna lekker mijn bed ingedoken want het was een lange drukke dag. Zondagochtend heb ik nog wat geholpen met opruimen maar al gauw stuurde de familie mij naar mijn kamer om nog wat rust te pakken want er stond weer een drukke week op de planning.

Hoe lekker het weer was op zaterdag zo slecht werd het weer de hele week. Het was koud, winderig en weinig zon. Weinig aan dus.. Ik was ook erg moe de hele week, sliep slecht elke nacht, had weer erg last van mijn benen dus zoveel mogelijk rust gepakt. Ook de kinderen hadden het zwaar afgelopen week vooral de jongste 2. Zij waren ook erg moe, waardoor veel dagen eindigden met huilbuien.

Donderdag was het eindelijk 5 december! Wel gek om totaal geen sinterklaas te vieren. In mijn schoen zat helaas niks dit jaar. Maar gelukkig waren daar mijn Britt en Mariell! Van beide was er een pakketje wat ik open mocht maken op 5 december. Jammer dat jullie mijn reactie niet hebben kunnen zien, want ik vond het gigantisch leuk om jullie gedicht te lezen en cadeautjes uit te pakken. DANKJEWEL!! Voelde me bijna jarig, zo gelukkig was ik!

Inmiddels zijn de eerste kerstkaarten ook binnen, wat mijn kamer erg gezellig maakt!!

Gister, zaterdag 7 december stond er weer een roadtrip gepland. En deze keer niet zomaar 1, nee een hele lange, 3,5 uur heen en 3,5 uur terug en dat voor een dagje. In Nederland zou ik dit dus nooit doen, maar hier was het motto. Doen we het niet, dan zien we het niet. Ik ben met Coco, een vriendin van Coco, Lilly en ikzelf natuurlijk naar de Grampians gereden. Dit is een groot natuurpark op 3,5 uur rijden van Melbourne. En ze zeggen als je in Melbourne bent je zeker dit park moet bezoeken. Dus ja, dat hebben we gedaan. Ik vertrok om 8 uur ´s ochtends om richting St. Kilda te gaan hier zouden ze me oppikken. Na een lange 3,5 uur rijden kwamen we eindelijk bij het park uit. Maar de uitzichten hier naartoe waren al geweldig. Ik keek mijn ogen uit. Zo een andere natuur dan dat we hebben in Nederland. Zo uitgestrekt en zo droog (lees geel gras). Maar wat helemaal gek en ongewoon bleef waren de kangoeroes, dode kangoeroes die zijn aangereden op de snelweg… grote, kleine… en niet 1 of 2 nee wel een stuk of 6… heel triest om te zien elke keer…

Eenmaal aangekomen in de Grampians, begonnen we bij de McKenzie falls, een waterval. Inmiddels was de temperatuur opgelopen naar 23 graden, lekker zul je denken. Ja om naar beneden te lopen 260 treden, maar niet omhoog.. Het voelde als 35, hahah, hoe we klagen in Nederland over het weer, is het hier denk nog vele malen erger. Beneden kon ik gelukkig mijn voeten koelen in het water. Mijn voeten waren gister namelijk onwijs opgezwollen dus wat koud water zou het wel goed doen.. We zagen mensen zwemmen dus ik dacht ooh het water is gewoon een lekkere temperatuur, nou mooi niet. Het water was steen en steenkoud… Mijn voeten waren in ieder geval lekker afgekoeld. Na de klim omhoog zijn we naar een uitzichtpunt gereden, Reed lookout, hier hadden we een super mooi uitzicht over het park. Aan de ene kant over een meer en aan de andere kant over een heel groot stuk bos en daarachter hoge bergen. Na heel wat foto´s naar een ander uitzichtpunt gelopen, 1km heen en 1km terug. Helaas hadden we hier hetzelfde uitzicht. Na dit uitzichtpunt naar een ander uitzichtpunt gereden. Hier hadden we weer een ander uitzicht, deze keer meer over de dorpjes buiten het natuurpark. We hadden nog een uitzichtpunt op de planning, alleen google kende er geen route naar toe, dus op de gok zijn we er naartoe gereden. We konden behoorlijk dicht in de buurt komen, maar eenmaal daar moesten we nog 2,5 km ernaartoe lopen. En niet zomaar over een wandelpad, nee half klimend tussen rotsen. Dit leek ons geen goed idee aangezien onze watervoorraad bijna op was en we het alle 3 ontzettend warm hadden. We kozen daarom om naar een waterval te gaan. 700 meter lopen. Nou die 700 meter leek wel 5km… en eenmaal aangekomen was er amper een waterval te zien omdat er te weinig water was… enorm balen dus.. Helaas zat er niks anders op dan het stuk weer terug te lopen en eenmaal in de auto besloten we terug naar de bewoonde wereld te rijden, het was namelijk ook al 6 uur. Even snel naar een supermarkt voor wat koud drinken zat er ook niet in… 45 km rijden. WELKOM IN AUSTRALIË! Gelukkig werden we verrast door een groepje levende kangoeroes!! De sprongen zo voor de auto de weg over!! Super gaaf om te zien!! Eindelijk een paar levende! Al snel kwamen we aan bij de supermarkt en maakte we een plan voor het avondeten. De keuze was al snel gemaakt want er zaten veel Mc Donald´s langs de snelweg. En bij deze is er denk een nieuwe traditie geboren, na elke roadtrip een hapje bij de Mac. Na een hapje en natuurlijk een ijsje stapten we weer in de auto op weg naar Melbourne. Rond half 11 kwam ik thuis aan en na een snelle douche stapte ik heerlijk mijn bed in!

Ik weet alleen wel dat ruim 7 uur rijden om een park te bezoeken toch wel iets te veel is! Want ik ben echt gesloopt! Zelfs mijn hostouders zeiden vanmorgen, jeetje Amber wat zie jij er moe uit. Dus heel veel zal ik vandaag niet meer doen.

Komende week doe ik het ook rustig aan, voor zover het kan! Deze week is transition week. Dit betekend dat alle kinderen naar een klas/groep hoger gaan. Het is een soort van proefweek draaien voordat hun nieuwe schooljaar start in hun nieuwe klas. Alleen voor de jongste, Asa is dit anders. Hij heeft dit alleen op dinsdag. Dus dinsdag zitten alle kids op school!! Hoe lekker! Verder moet ik maandag avond werken, dinsdag overdag meer beschikbaar zijn om Asa van en naar de opvang en naar school te brengen. Zijn school duurt namelijk van 10 tot 2 en daarvoor en daarna wil zijn moeder dat die naar de opvang gaat. Donderdag is er een kerstfeest in het park en vrijdag staat er weer iets leuks op de planning!!

Het is namelijk dan 13 december, en voor de duidelijkheid, dan begint mijn roadtrip over de Great Ocean Road samen met Coco!! Ohh en het is dan ook een leuke datum, want ik ben dan precies 100 dagen in Australië!! Dus dat gaan we zeker even vieren! Vrijdag na het avondeten beginnen we met rijden. We rijden dan naar de plaats waar de great ocean road start. Hier slapen we in een hostel zodat we zaterdag ochtend gelijk de Great Ocean Road op kunnen rijden! De plaatsen die we willen bezoeken staan al uitgestippeld en met als hoogtepunt (hopelijk met zonsondergang) de 12 Apostelen! Coco en ik kunnen niet wachten, we hebben er onwijs veel zin in! Eindelijk is een keer een heel weekend weg!

Nou ik ga er maar weer eens een einde aan maken, want deze blog is inmiddels al weer heel lang geworden.

Jullie horen snel weer van mij!

Dikke knuffel,
Amber