Lieve familie en vrienden,

!Eerst even een waarschuwing!
Alleen lezen wanneer je de tijd hebt, hij is namelijk een beetje lang geworden.. (leestijd meer dan 20 minuten)

Waar ik moet beginnen geen idee, maar ik kan je vertellen ik heb de tijd van mijn leven gehad in Nieuw Zeeland!! En ik kan je nu al vertellen dat ik met tranen in mijn ogen mijn backpack uit heb gepakt, zo een heimwee had ik al na 1 dag. Nieuw Zeeland was fantastisch! Maar laat ik bij het begin beginnen.

Woensdag 8 januari, de dag voordat ik vertrok, vertrok mijn hostfamilie lekker vroeg in de ochtend. Om 4 uur was het al raak met gillende kinderen en groot gelijk want ik was ook al razend enthousiast om te vertrekken, na een wasje om 5 uur ´s ochtends ben ik maar weer mijn bed in gestapt om nog een paar uurtjes slaap te pakken. Verder heb ik die dag, behoorlijk wat schoongemaakt in het huis, want het was een grote zooi. Mijn backpack ingepakt en nog allerlei dingen geregeld. Tegen een uurtje of 6 stond Coco voor de deur, met natuurlijk pizza, want ja ik wilde graag nog even pizza eten! Die nacht heb ik bij Coco geslapen, omdat Coco mij de volgende dag naar het vliegveld bracht, super lief! Het was namelijk haar laatste vakantie dag.

Eindelijk was het zo ver!! De dag dat ik naar Nieuw Zeeland vertrok!! Maar voordat het incheck plezier kon beginnen, stond er nog een koffie date gepland, niet dat het een date was en dat ik koffie dronk maar het klinkt gewoon wat leuker. Wesley, een gozer die ik ken en ook uit het Westland komt, kwam namelijk aan in Melbourne. Dit wisten we en we hadden in Nederland al afgesproken om te meeten. Dus we hielden ons aan ons woord en besloten op het vliegveld een bakkie te doen, want dat was namelijk het enige moment dat we beide in Melbourne waren. Na een paar colaatjes was het tijd voor mij om in te checken en mijn backpack te droppen. Na wat vragen over mijn visum en of ik een terugvlucht had werd ik eindelijk doorgelaten. En kon het mensen kijken beginnen! De reden waarom ik zo van vliegvelden hou, mensen kijken! Na een broodje en kleine vertraging kon het boarden beginnen. Ik vloog om 18.00 uur en het was een vlucht van een kleine 3,5 uur. Prima dus, lekker wat series gekeken en wat gelezen. Tot mijn verbazing kregen we ook nog een dinner dus dat kwam mooi uit! De pizza van Emirates staat op 1, maar deze maaltijd pakte mooi de 2e plek, heerlijke quinoa salade met pompoen! De persoon naast me had zijn vlucht niet gehaald of was niet komen opdagen dus ook nog is lekker de ruimte! Na een best wel fijne vlucht landde ik lokale tijd half 1 ´s nachts in Christchurch. Wel gek om zo in het donker te landen, maar 1 voordeel, je wordt wakker in een totaal andere wereld.

Ik dacht even snel door de paspoortcontrole te gaan, maar de elektronische paspoortcontrole werkte niet mee, dussss ik moest in de rij voor de handmatige en jawel dat betekent 1 ding!! Een officiële stempel in je paspoort!! Woeeehoeee!! Ik geloof dat ik die vrouw ook blij gemaakt hebt voor de rest van der nacht, hahahah. Gelukkig volgde mijn backpack niet veel later en rond een uurtje of half 2 arriveerde ik bij mijn hostel, waar ik heerlijk een privé kamer had. Na een belletje met het thuisfront kon ik heerlijk mijn bed in, alleen mijn hoofd besloot wat anders. Tegen een uurtje of 4 viel ik eindelijk in slaap en mijn wekker ging ook weer op tijd, want anders zou ik het ontbijt missen.. Na een prima nachtje en ontbijtje, nog lekker even terug mijn bed ingedoken.
´s Middags ben ik de stad in gegaan, ik had namelijk nog wat cash geld en wat boodschappen nodig. En ja alles zonder internet doen maakte het toch allemaal wat moeizamer. Dus behoorlijk wat van Christchurch gezien! De stad is heel ruim, maar door een aardbeving van 9 jaar geleden is veel ingestort, wat nog steeds erg goed te zien is… ze waren nu eindelijk begonnen met wederopbouw van de Kathedraal. ´s Avonds ben ik lekker op tijd mijn bed ingedoken want de volgende ochtend moest ik om 8.15 klaarstaan.

En daar stond ik dan, bepakt en bezakt. Gelukkig stond de bus van Stray, de reisorganisatie waarmee ik ging, al klaar. Eenmaal in de bus zaten er maar 7 meiden in. Het was helaas zo dat je niet op hetzelfde punt start en eindigd, alleen 1 andere meid startte haar trip net als ik in Christchurch. De eerste 3 dagen hebben we met de 6 andere meiden rondgereisd.

De trip begon met een ritje van een klein uurtje naar een fort net boven Christchurch maar alleen de weg hier naartoe was al een groot feest. Wat een uitzichten! Bizar!! Helaas wel een hoop mist waardoor we niet ver konden kijken. Maar dat mocht de pret niet bedrukken. Alleen al in het eerste uur kwamen de gedachten in mij op dat ik hier wel zou kunnen wonen! Zo indrukwekkend is het landschap!! Zo ruim, zo groen, heuvels, bergen, zee, alles wat je zou willen maar dan op 1 plek! Later op de ochtend vervolgde we onze weg naar Hamner Springs. Hamner Springs is een dorpje tussen allerlei bergen in. Maar er is hier ook nog iets anders, namelijk een warm waterbron! Aan het einde van de middag konden we heerlijk de dag afsluiten in allerlei verschillende warmwaterbronnen, heerlijk!! Na het zwemmen stond er een groepsdinner gepland, wat erg gezellig was!

De volgende dag, was THE BIG DAY. Gister vertelde Husky, zo heette onze gids/chauffeur, dat Stray plekken gereserveerd houdt om te zwemmen met dolfijnen. Wat mij dus al maanden regelen kostte en waar ik de hoop totaal opgegeven had, sprong ik om 1 uur, in een winter wetsuit en wel de boot op, om met wilde dolfijnen in de open zee te zwemmen!!! Mijn allereerste kinderdroom uit laten komen!! Na 45 minuten varen kwamen we bij de eerste school met dusky dolfijnen!! Alleen vanaf de boot zag het er al onwijs gaaf uit. Na ons snel klaargemaakt te hebben, was het wachten op het signaal dat we het water in mochten. En ja hoor daar ging de toeter!! Met 16 man sprongen we voorzichtig het water in, zo tussen de dolfijnen! Van te voren hadden we wat tips gekregen hoe je het beste met ze om kan gaan, hoe je contact krijgt en hoe je met ze kan spelen! Nou daar lagen we in het water, te zingen door onze snorkel! En de dolfijnen, wauw ze zwommen gewoon langs je en ontzettend dichtbij!! De eerste paar minuten had ik wat ademhaal problemen omdat het water zo ontzettend koud was, maar toen ik eenmaal de eerste dolfijn zag, kon mijn geluk niet meer op!! Wat een mooie dieren. In totaal zijn we 5 keer het water in gesprongen. En het hoogtepunt was toch wel een groep van meer dan 80 dolfijnen! Ze waren overal waar je keek! Net voordat we het water uit moesten zwom ik zeker wel tussen 10 dolfijnen, waarvan ze allemaal onder mij aan het spelen waren! Ik zwom in rondjes boven ze en zij rondjes onder mij! Het was fantastisch!! ´s Avonds hebben we met de hele groep in het hostel pasta gekookt en deze op het dakterras met onwijs gaaf uitzicht over de bergen opgegeten.

Na een heerlijke nacht, met heel veel dromen, snot en snot verkouden wakker geworden. Maarja er zit niks anders op dan gewoon doorgaan. Vandaag stond de rit naar Picton gepland. De 6 andere meiden moesten hier om 1 uur de veerboot terug naar het Noordereiland pakken. Waardoor Verena en ik de hele dag vrij waren. Helaas was het weer totaal omgeslagen van 25 naar 10 graden, met miezer en een hele koude wind. Na afscheid te hebben genomen zijn Verena en ik het dorpje in gegaan. Met als hoogtepunt toch wel de bakker naast ons hostel. Het was niet zomaar een bakker, maar een Nederlandse bakker en jawel een beetje te laat of juist veel te vroeg voor dit jaar, heb ik mijn eerste oliebol op!!! En goddelijk dat die was! Puur en puur genieten! Na bijna wel alle winkels te hebben bekeken, hebben we lekker even op onze hostel kamer gechild. Morgen komt er een nieuwe groep aan vanuit het Noordereiland dus komende nacht zijn Verena en ik, de groep. We deelde onze kamer nog met 2 andere jongens, waarvan we met 1 lekker ´s avonds, jawel een pizza op hebben!

Na een prima nachtje hadden we nog vrij tot 12 uur. Met z´n 2e en natuurlijk Husky, hebben we de nieuwe groep opgehaald in de haven. 17 nieuwe mensen, jong, ouder, een stel, alleenreizende vrouwen, een moeder en dochter. Een hele diverse groep met mensen uit Duitsland, Zwitserland, Frankrijk, Engeland, Schotland, Schetland Eilanden, Amerika en ik de Dutchie. Na een snelle lunch, vervolgde we onze weg naar Abel Tasman National Park. Klinkt Nederlands he? Ja, de Nederlander Abel Tasman was ook de ´eerste´ die dit land ontdekte. Hij kwam aan in dit gebied en daarom is het park naar hem vernoemd. Hij was alleen niet de eerste, want er woonde al jaren/eeuwen Maori mensen in dit land. Voordat we in het park aankwamen stond er eerst nog een wijnproeverij op de planning. Het gebied van Picton naar Abel Tasman is namelijk een wijnstreek, dus een wijnproeverij kon niet ontbreken! Met de groep daarna wat boodschappen gedaan voor het avondeten en vervolgde onze weg toen naar ons hostel. Eenmaal aangekomen, was het eerder een camping met een paar huisjes waar wij in sliepen. Heel fijn zo lekker in de natuur. Vanaf de camping konden we de zee zien en overal was het onwijs gezellig aangekleed wat het onwijs gezellig maakte. Na een bbq met de hele groep heb ik ´s avonds met een paar van de nieuwe groep lekker voor de openhaard zitten kletsen!

De volgende dag stond er een hike op het programma en niet zomaar 1, maar de Abel Tasman Track, 13 km lang door de natuur, bergen en langs stranden hiken. Ik betwijfelde of ik dit wel kon, maar we konden er de hele dag over doen en als we moe waren konden we uitrusten op 1 van de stranden. Een paar andere hadden een andere activiteit dus met het grootste gedeelte hebben we de track gelopen. Het begon met een ritje in een boot langs de mooie kust! Eenmaal aangekomen dropte de boot ons af op een strandje en kon de track beginnen! Het weer was goed, misschien een beetje te heet, maar liever dat dan regen en kou! De track begon met een goede klim een heuvel op en de rest van de trek heuveltje op heuveltje af, baai in baai uit. De hele track onwijs mooie uitzichten gehad op zee waardoor we wel bleven lopen. Rond een uurtje of 2 was ik er wel even klaar mee en besloten we lekker op het strand te liggen en even uit te rusten om vervolgens de laatste kilometers te lopen. Net voor 6e kwamen we de camping weer opgelopen om vervolgens snel te douchen en weer een maaltijd in elkaar te flansen. En op tijd naar bed te gaan want de volgende morgen moesten we vroeg op!

Na ons behoorlijk verslapen te hebben konden we gelukkig op tijd de bus instappen. Er stond namelijk een lange reisdag gepland. Voor vandaag hadden we een andere chauffeur, de reden daarvoor is nog steeds niet duidelijk. Helaas had deze chauffeur geen goede rijskills waardoor ik rennend de bus verliet om nog net niet over te geven… gelukkig was ik niet de enige, mensen die nog nooit wagenziek geweest zijn, waren nu ook wagenziek. Dus dat zegt hopelijk genoeg. Halverwege de dag hadden we een stop bij de Pancake Rocks, dit zijn rotsen die lijken op opgestapelde pannenkoeken. Makkelijker kan ik het niet omschrijven, het was zeker wel de moeite waard! We vervolgde onze weg verder naar de plaats Haast, hier hebben we nog 4 andere mensen opgepikt, die samen met ons meereizen tot aan Christchurch. Een Zweedse en Duitse meid, Amerikaanse opa en nog een gozer uit de Schetland Eilanden. Na nog een rit van zeker 2,5 uur kwamen we eindelijk aan in Franz Jozef. Een afgelegen dorp naast jawel de Franz Jozef Gletsjer. Een paar dagen eerder had ik een reservering gemaakt om hier een helikoptervlucht te doen, maar toen ik eenmaal de bergen zag, begon ik te twijfelen. Er was namelijk ook een optie om een hike te doen op de gletsjer en dat leek mij toch ook wel erg gaaf! De keuze was snel gemaakt toen ik even de prijzen ging berekenen.

Na een fijne nacht en een hele relaxte, maar ontzettend spannende ochtend, was het eindelijk zover. Het was maar goed dat ik voor de hike had gekozen, want de helikoptervlucht was gecanceld vanwege wolken. Eenmaal in het gletsjer centrum was het nog keihard duimen of het door zou gaan, er hingen namelijk nog wel wolken, maar de omstandigheden op de gletsjer waren super. Ze konden de hike nog cancelen terwijl we naar de helikopter liepen dus het bleef ook ontzettend spannend. Voordat we naar de heli konden, moesten we eerst andere schoenen en een waterdichte jas aan en onze rugzakken herpakken in een andere tas. Eenmaal bij de helikopter checkte ze onze nummers op onze polsbandjes en toen ze de woorden zij, jij hebt de frontseat naast de piloot, kon mijn geluk niet op. De jongens waarmee ik de hike ging doen waren toch best wel een beetje jaloers, haha. Eenmaal in de helikopter kwam mijn volgende punt op mijn bucketlist uit!! In een helikopter vliegen! En wat was het gaaf!! Na 5 minuten vliegen landde we midden op de gletsjer waar onze hike kon beginnen. We bonden eerst nog even onze spikes onder onze schoenen en daar liepen we dan! Op een giga grote ijshoop op een meter of 800 hoog. Wat was het bizar! En mooi! Helaas was hier goed te zien dat de sneeuw toch echt bruin/oranje is vanwege de bosbranden in Australië… maar dat mocht onze pret niet bedrukken! Wat een ervaring was het, een uurtje of 2 hebben over de gletsjer, gelopen, geklommen en gekropen! En wat het toch helemaal leuk maakte is dat onze gids een, jawel, een Nederlander was, eindelijk iemand die mij weer bij mijn officiële naam noemde! Na een vlucht van 5 minuten landde weer veilig onderaan de gletsjer. Bij de prijs zat ook de toegang tot de hotpools van Franz Jozef inbegrepen dus konden we heerlijk in het warme water bijkomen van onze bijzondere hike! Na de plons stond er weer een groepsdinner gepland, die deze keer niet heel bijzonder was.. Vanmorgen had Sam mij onwijs gave foto´s van de melkweg laten zien die die geschoten had afgelopen nacht. En daarop was ik best jaloers, want ik had überhaupt de melkweg nog nooit gezien. Na wat drankjes, want ja je moet toch iets, was het om half 11 eindelijk donker genoeg om op pad te gaan. Husky had ons een plek gegeven waar het totaal donker zou moeten zijn dus we besloten daar heen te gaan. Het was een kleine 15 minuten lopen. Helaas was er hier nog teveel verlichting van lantaarnpalen, maar vanaf hier was het al goed te zien. De melkweg! Mijn hemel wat is dat mooi om te zien! Zoveel sterren! De foto´s waren nog niet zoals die ze wilde hebben dus besloten we om nog wat verder te lopen. En we kwamen uit op een donkere weg, weg van al het licht, en daar was het nog zoveeeeel mooier! Na heel wat foto´s en vallende sterren en gestaar naar de hemel was het ineens al een beetje heel laat, bijna 1 uur… En aangezien de wekker weer om 6 uur ging, moesten we dus echt wel terug naar het hostel.. Maar wat een mooie afsluiting van zo een bijzondere dag! 2 kruisjes op mijn bucketlist erbij in minder dan 12 uur!

Het wakker worden was wat lastig, want eer ik eenmaal in slaap viel was het zeker 2 uur geweest, maarjaaa het was het allemaal waard! Vandaag stond er een rit gepland naar Makaora, nog zuidelijker aan de Westkust. We hadden vandaag behoorlijk wat tussenstops bij rivieren, meren en uitzichtpunten. We bezochten de blue lakes, en of het blauw was? Heel blauw, aquablauw en ontzettend helder! Nadat er een paar waaghalzen uit de groep van de brug daar afsprongen was het tijd om snel weer de bus in de stappen en verder te rijden naar Makaora. Er stond namelijk een groepsactiviteit gepland, varen op een jetboat. Ja zo een speedboat met een platte onderkant, waardoor over de rivieren kan crossen! Het was ontzettend gaaf. Eenmaal terug in onze accommodatie hadden we even een uurtje rust voordat we weer met de hele groep gegeten hebben in het restaurant. In dit dorpje is werkelijk niks, vandaar dat er ook maar 60 mensen wonen, lekker rustig dus. ´s Avonds nog een wandeling gedaan en daarna lekker op tijd gaan slapen. Want de wekker ging, ja alweer vroeg, uitslapen is er niet bij deze vakantie.

Na een ontzettend vroeg ontbijt, zaten we om 7 uur weer in de bus. Klaar om naar Manapouri te gaan. Na een ritje van 4 uur denk, met wat tussenstops kwamen we hier aan. Vanuit Manapouri hebben we om 12 uur de ferry gepakt. Er stond namelijk iets heel gaafs op de planning. Een cruise van een dag door de Doubtfull Sound. Na een klein uurtje op de ferry kwamen we aan in een piepklein haventje. Deze haven is alleen maar gebouwd om de weg naar de Doubtfull Sound aan te leggen. Er is namelijk ook een klein dorpje, wat nu uitgestorven is, omdat de weg dus af is. De 21 kilometer lange weg is een van de duurste wegen op aarde en de duurste weg in Nieuw Zeeland, omdat hij zo afgelegen ligt. Per meter kost de weg ongeveer 10.000 dollar, dus z´on kleine 6.000 euro! Na een mooi ritje op deze weg kwamen we aan bij de aanlegplaats voor de cruiseboot. Aangezien ik nooit op een cruiseboot ben geweest was dit een behoorlijke ervaring. Maar denk niet dat het zo een overdreven grote is, ik denk dat er een man of 120 op kunnen, dus het was een kleintje, maar groot genoeg voor in zo een fjord. Eenmaal op de boot kregen we een briefing en wat uitleg, voordat het genieten kon beginnen. Na een paar uurtjes werd het signaal gegeven dat de kajaks uit werden gelaten, dus dat liet ik niet voorbij gaan! En daar lagen we dan, in het midden van een fjord in een kajak! Een klein uurtje hebben we rond gevaren. Het was zelfs zo warm dat we op een gegeven moment met onze voeten in het water aan het kajakken waren. Toen de tijd erop zat, was het tijd voor niet iets specialers. Van te voren had Husky al gezegd dat er een mogelijkheid is om in het fjord te zwemmen, maar er kwam wel een maar bij kijken.. Het water zou behoorlijk koud zijn. Van te voren had ik al met mijn ballen geroepen dat ik dit wel wilde. Gelukkig viel de temperatuur reuze mee, graadje of 18! Dus daar stond ik dan, aan de achterkant van de boot, op een metertje of 3 boven het water. Met wat aanmoediging van de rest van de groep, sprong ik met een wat angstig gilletje het water in!! Het was wel even koud, maar onwijs vet, wanneer zwem je nou in een fjord?? (Zie even de beelden voor je die van Noorwegen kent, nou zo zag het eruit!) Gelukkig was het nog steeds lekker warm dus konden we lekker opwarmen op het dek van de boot. Na een snelle douche, stond er een heel dinner voor ons klaar met echt vanalles!! En om het helemaal af te maken, hadden ze nog mega veel verschillende taarten als dessert! Nou die konden er wel in en heb ze allemaal geproefd, hahah. Na het dinner was het tijd voor de zonsondergang, helaas waren er veel wolken gekomen dus deze viel helaas wat tegen. Ook hadden we gehoopt op een heldere lucht om nog een keer de melkweg te zien maar dit zat er helaas niet in.. het was te bewolkt. Na een prima nacht, in een heel klein bed in een hele kleine cabine was het tijd om uit bed te gaan. Mijn roomies waren ontzettend vroeg wakker dus ik had zoiets snel warm aankleden en naar buiten, om de zon op te zien komen. Helaas was het nog steeds erg bewolkt, maar mooi was het echt wel! Overal langs de bergen hingen laag hangende bewolking, wat een ontzettend gaaf beeld gaf. Helaas waren mijn vrienden ook weer aanwezig, net als gisteravond. En dan heb ik het niet over muggen die je verwacht, maar zandvliegen… En deze houden net zoveel van mij als muggen, alleen zijn deze nog vervelender… Je voelt het heel goed als ze steken en de beten jeuken enorm. (Helaas is het al 2 weken geleden, maar ze jeuken nog steeds… en niks maar ook echt niks helpt.. Inmiddels liggen ze allemaal bij mij al open en het hete weer hier in Australië maakt het alleen maar erger…) maarja… er zat dus niks anders op dan je als mummie te verpakken en continu te dansen, want dan komen ze namelijk minder op je af omdat je beweegt. Ik zal wel even een fotootje toevoegen hoe ik eruit zag, hahaha. Al snel na de zonsopgang werd het anker weer opgehaald wat de hele boot wakker maakte en al snel daarna konden we ontbijten. Na het ontbijt ben ik heerlijk weer naar buiten gegaan om te genieten van de uitzichten, want man wat waren deze prachtig! Niet veel later werd er gevraagd om een plekje te zoeken waar je kan zitten of aan de reling kan leunen en zo stil mogelijk te zijn want het was tijd om alle motoren uit te zetten en 5 minuten te luisteren naar de natuur. En wat was dit prachtig, wat je hoorde was water, de vogels en gewoon de rust om je heen. Tijdens deze tijd verscheen er een zeehond aan de horizon, die ook ontzettend genoot van de rust. Hij kwam langs ons drijven wat onwijs leuk was om te zien, helemaal in zijn natuurlijke habitat. Helaas gingen de motoren weer aan om onze weg terug naar de haven te vervolgen… maar toen! Kwam er ineens een pinguïn naar boven! Onwijs vet! Wat die verwacht je totaal niet! De pinguïn die wij zagen is de kleinste pinguïn op aarde. Hij wordt ook wel de kleine blauwe pinguïn genoemd omdat hij blauwig is. Helaas kwamen we niet veel later aan in de haven, waar we onze weg weer terug vervolgde met de bus en ferry naar Manapouri.
Wat was dit toch een ontzettend gave ervaring om zo een boot! Heerlijk in de natuur, zonder internet, zonder bereik, zonder wifi en een en al genieten! Ik had hier zeker nog wel een dag kunnen blijven!

In de haven van Manapouri stond Husky ons weer op te wachten om onze weg te vervolgen naar de Adventure Capital Of The World, De Adrenaline Hoofdstad Van De Wereld, Queenstown! Na een lunchstop in Te Anau kwamen we aan in Queenstown. Hier blijven we 3 nachten dus eindelijk kon de backpack wat uitgebreider uitgepakt worden! Ons hostel was het laatste hostel op de heuvel, wat goed voor de beenspiertjes was. De eerste avond zijn we uiteten geweest bij een hele goede pizzaria en hebben we daarna nog wat andere van de groep opgezocht in een bar. Ik wilde wel een beetje op tijd naar bed want morgen zou de grote dag zijn! En dan zal je wel afvragen waarom? Nou mijn andere grote punt op mijn bucketlist zou uit gaan komen!! Ik ga BUNGEEJUMPEN en niet zomaar een sprongetje. Ik ga bungeejump maken van 134 meter met een vrije val van ongeveer 8,5 seconden! Na wat google zoekwerk staat deze op nummer 15 van de hoogste bungeejumps.

Om 8.50 moest ik me melden bij de balie van AJ Hackett. Ik had niemand thuis op de hoogte gebracht dat ik dit vandaag ging doen, want dan zouden ze denk niet in slaap vallen, sorry mam. Eenmaal bij de balie werd er vanalles gevraagd, mijn gewicht gewogen en werden de nummers N3 B20 op mijn hand geschreven (ja die nummers blijven me altijd wel bij!) En toen was het wachten, wachten en wachten totdat de bus ons op zou komen pikken. Met een hele groep werden we ingeladen in een omgebouwde vrachtwagen en moesten we onze zenuwen nog 40 minuten beheersen. Nou ik kan je vertellen, hoe dichterbij we kwamen, hoe zenuwachtiger ik werd. Hoog tussen de bergen en kloven kwam een gebouw dichter en dichterbij. We waren er! En holy fuck wat was het hoog. We kregen een kleine meeting over hoe alles zou verlopen en toen was het tijd om ons harnas aan te trekken! Man wat had ik een zenuwen! Met een liftje werden we naar het gebouw gebracht dat midden in de kloof hing. Om het leuk te maken was er een stuk van de vloer van glas gemaakt zodat je alle sprongen goed kon zien! En dat maakte de zenuwen alleen maar erger. Ik sprong met 2 andere van mijn groep, zij waren mij voor dus ik moest aankijken hoe hun sprongen. En toen was het mijn beurt! Ondertussen waren er al dingen om mijn benen gebonden en deze werden nu gecheckt en vastgemaakt aan de bungeekoorden. Na een zweterige minuut was het tijd om naar het platform te hupsen, want je benen zitten aan elkaar vast. En daar stond ik!! Op het platform, er werden overal foto´s gemaakt, maar ik was zo zenuwachtig dat ik niet eens keek of kon lachen. Toen ik eenmaal naar beneden keek toen ik daar stond, had ik geen gevoel, geen gedachten, helemaal niks. Misschien maar beter ook. De man die hielp begon af te tellen, 5, 4, 3, 2, 1 BUNGEEE, sommige lieten zich alleen vallen, maar ik ben er achter gekomen na het zien van mijn filmpje dat ik dus echt een sprongetje maakte!! Mijn gevoel, WOOWWWWWW, mijn stem, WAAAAAAAAAAA halverwege kwam er namelijk geen geluid meer uit, hahahahh. Wat was dit gaaf! Van de voren hadden we te horen gekregen dat je aan een touwtje moest trekken om je benen los te krijgen zodat je rechtop naar boven werd getakeld… 1 probleempje bij mij zat het touw om mijn been gewikkeld waardoor ik onderste boven naar boven werd getakeld. Hoe hun het noemen, als een spartelend visje kwam ik boven met een giga rood hoofd, wantja je hangt echt wel eventjes ondersteboven. Toen ik eenmaal weer stond hebben mijn handen zeker wel 1,5 uur getrild van de adrenaline! Maar wat was het gaaf!! Ik had zo nog wel een keer willen springen! (wil je mijn sprong zien, aan het einde van de blog staat de link naar mijn video) Terwijl de 2 andere terug gingen naar het hostel ben ik nog even blijven hangen. Want Sam zou over een uurtje springen en daarna gingen hij en 3 andere van de groep de Nevis Swing doen (een reuze schommel over de kloof) en dit wilde ik ook wel graag zien! Na wat angstgillen van hun te zien was het tijd om met zijn alle terug te keren naar het hostel en even uit te rusten voordat de bar crawl begon. We gingen namelijk met de hele groep bar na bar onveilig maken en vieren dat we vandaag overleefd hebben. In de eerste bar kregen we een dinner en daarna in elke bar een shotje of drankje. Een van de laatste barren was een hele vette, namelijk een ijsbar! We kregen winterjassen en handschoenen aan want het was -5 in de bar. Zelfs de glazen waren van ijs! En om het nog mooier te maken mocht je je glas kapot gooien als ie leeg was, hallooo volgende punt op mijn bucketlist!! Na heel wat spelletjes later, waarvan ik er 1 won, stoelendans, maar dan zonder stoelen maar op de gasten springen, was het tijd om mijn bed op te zoeken! Ik had namelijk behoorlijke hoofdpijn en pijn in mijn rug overgehouden aan mijn bungeejump.

Na een heerlijk nachtje en een hele rustige ochtend! Had ik ´s middags afgesproken met Floor. Floor is een meid die ik heb leren kennen via Anouk en Floor is al sinds november in Nieuw Zeeland. En toen we erachter kwamen dat we allebei in Queenstown waren konden we het niet laten om elkaar even te zien en heerlijk Nederlands te praten. Want dat ga je echt wel missen als je een tijdje even geen Nederlands kan praten. Na een rondje gelopen te hebben, hebben we maar een bankje opgezocht in een park aan het meer om lekker bij te kunnen kletsen. Hier hebben we zeker wel 2 uur gezeten. Het was ontzettend gezellig maar ik moest nu echt de groep even opzoeken om te eten want we hadden voor in de avond nog wat gepland. Aangezien we het zonde vonden om een hele dag te verspillen aan niks doen. Queenstown ligt omringd door bergen (waar je in de winter kan skiën!) en in de zomer kan zwemmen in het meer! Vlakbij ons hostel was een gondel die je omhoog bracht naar de heuvel waar je over heel Queenstown en omgeving kon kijken! Onwijs vet, een paar van de groep gingen hier rodelen maar ik wilde liever wat gave foto´s maken! Toen we aankwamen zag het er naar uit dat we een mooie zonsondergang zouden krijgen, maar het werd donkerder en donkerder totdat het ineens ging regenen…. Maar!! De zon kwam ook dus verscheen er een onwijs mooie regenboog, die we van punt tot punt konden zien! 1 uiteinde in een ander dal en 1 uiteinde midden in Queenstown! En tot onze mazzel verscheen er nog 1 dus een dubbele! Na de regenbui trok het half open waardoor de zonsondergang heel gaaf was! Nadat de zon onder was hebben we de gondel weer naar beneden gepakt en zijn we op tijd gaan slapen, want de wekker ging weer vroeg.

Om 7.20 was iedereen weer in de bus om te vertrekken. De eerste stop stond gepland bij Lake Wanaka. Hier stonden mountainbikes klaar voor een ritje van 8 km. De planning was om hier een uurtje over te doen, maar wij kozen ervoor om lekker snel te fietsen en te crossen waardoor in we in 20 minuutjes al klaar waren. Dit gaf ons lekker de tijd om even te relaxen aan het meer! Na een ritje van 5 minuutjes stapte we de bus weer uit, om de bekende boom van Nieuw Zeeland te zien, de Wanaka Tree. Deze boom staat in het meer. Bekijk mijn foto maar onder mijn blog zodat je een beter beeld hebt. Na weer een paar uurtjes in de bus kwamen we bij Mount Cook! De hoogste berg van Nieuw Zeeland. We hadden onwijs veel mazzel met het weer want het was strakblauw en warm! Vlakbij Mount Cook ligt een onwijs blauw turquoise meer. En de kleur is bizar! Na heel veel helder water te hebben gezien was dit meer erg troebel waardoor het dus deze kleur krijgt! Na wat fotostops met uitzicht over het meer en Mount Cook kwamen we aan in Mount Cook Village. Husky dropte ons af rond 3 uur bij de start van een nieuwe track. We hadden de keuze voor 1 van 45 minuten of 1 van 3. De hele groep koos voor de 3 uur durende Hooker Valley Track. Het was best een pittige wandeling, maar dat kwam meer omdat het echt behoorlijk warm was. Gelukkig konden we verkoeling zoeken in het gletsjermeer aan het einde van de track… alleen was dit zo koud, dat je na 10 seconden je voeten al niet meer voelde. Een duik voor mij zat er dus echt niet in, veelste koud… een paar andere durfde het wel aan! Deze track was zeker een hele mooie! Hele mooie uitzichten over de hele vallei van Mount Cook en natuurlijk deze berg met zijn gletsjermeer en rivier! Na terugkomst van de hike moesten we behoorlijk opschieten om ons avondeten te halen! Dit was namelijk ons allerlaatste officiële groepsdinner… Na een heerlijke lasagna was er een speech voor Husky. De beste tourguide die ik ooit gehad hebt. En daarna snel naar buiten gegaan voor wat foto´s van de zonsondergang. Hierna was ik echt even toe aan rust en een momentje voor mezelf, dus heb ik me even teruggetrokken op mijn kamer. Rond een uurtje of half 11 hebben we met zijn alle verzameld om weer een avondje sterren te spotten. Mount Cook ligt namelijk in een Dark Sky Reserve, dit betekent dat er speciale regels zijn voor verlichting, zodat het hier ´s nachts echt maar dan ook echt onwijs donker is!! En jahoor de melkweg stond recht boven ons!! Helaas was het een stuk kouder dan tijdens ons sterren avontuur in Franz Jozef, dus echt heel lang hebben we niet buiten gestaan, een uurtje denk. Maar lang genoeg om onwijs te genieten van alle sterren!! En de melkweg blijft fantastisch om te zien!!

En daar was die dan… de laatste dag van de tour….. werd wakker met een raar gevoel… de meeste van de groep zouden namelijk in het weekend terug keren naar huis in hun thuisland, alleen was dat voor mij niet zo. Of het nou heimwee was of niet, maar ik verlangde die dag erg naar mijn eigen huis, mijn eigen bed, papa, mama en Marijn om me heen. Maar dat zat er dus niet in, ik moest terug naar Melbourne, wat een ontzettend dubbel gevoel gaf. Dat was mijn grote droom, die ik verder af zou gaan maken, maar Nieuw Zeeland was zo fijn en zo mooi. Maar 1 ding wist ik zeker, ik ga 100% genieten van mijn laatste dag! Eenmaal in de bus stond er nog een lang ritje gepland voordat we weer in Christchurch aan zouden komen. Gelukkig waren er hier en daar wat tussenstops, zo ook bij Lake Tekapo. Hier hebben we een bekende kerk bezocht, The Church of the Good Shepherd. Het is een heel klein kerkje aan de rand van een ontzettend mooi meer en tijdens een dienst kan je door een raam aan de achterkant zo over het meer kijken! Rond een uurtje of 3 kwamen we aan in Christchurch. We werden allemaal bij ons geboekte hostel afgezet en sommige zelfs op het vliegveld. We hadden afgesproken om met iedereen die kon nog samen een hapje te eten bij de riverside market. Dit kan je een beetje vergelijken met de Markthal in Rotterdam, maar dan een stuk kleiner. Het was nog lekker warm dus we konden heerlijk buiten ons eten opeten. Na een burgertje en een wijntje besloten we om een cafétje op te zoeken. We zijn geëindigd in een Ierse pub, waar we bijna met zijn alle nog een drankje hebben gedaan. Maar er moest toch echt gedag gezegd worden… na dikke knuffels was het toch echt tijd om het hostel op te zoeken want ik was echt helemaal gesloopt.

De volgende morgen heb ik lekker rustig aan gedaan. Ik moest voor 10e uitgecheckt zijn dus om 9.55 heb ik de deur achter me dichtgetrokken. Na een ontbijtje bij het restaurant waar mijn trip ook startte heb ik daarna gedag gezegd tegen de mensen die in mijn hostel sliepen want zij gingen namelijk de stad in. Ik mocht gelukkig van een van hun privé kamers gebruik maken, zodat ik daar nog even lekker op bed kon hangen, voordat ik naar het vliegveld zou vertrekken. Sam vloog net wat later dan ik, maar we hebben samen een taxi genomen om de kosten te splitsen. Helaas had hij een nationale vlucht en ik een internationale waardoor we voor de paspoortcontrole gedag moesten zeggen. Toch wel gek om zo ineens alles weer in je eentje te moeten doen… gelukkig viel alles mee en was ik zo de paspoort en bagage controle door. En toen kon het wachten op het boarden beginnen. Eenmaal in het vliegtuig zat er nu wel iemand naast me, een stel, dus een kort praatje gehad. Het stel kwam uit het gebied waar de bosbranden zo hevig waren en waren letterlijk gevlucht naar Nieuw Zeeland, heel heftig om te horen. Tijdens het vliegen mooie uitzichten gehad over Nieuw Zeeland. Zelfs 2 meren gezien die we bezocht hadden in de afgelopen dagen. Helaas was Mount Cook bedekt in wolken. Niet veel later trok het boven zee helemaal weer open en kon ik Melbourne nu wel heel mooi zien!! Mijn camerarol heb ik dan ook vol geschoten met mooie plaatjes van Melbourne van boven! Na een behoorlijk stuiterende landing was ik weer veilig geland op Australische bodem. Alle controles was ik snel door dus een kleine 45 minuten later zat ik al in de bus op weg naar huis. Mijn hostdad kwam me ophalen op het treinstation, wat super lief was!

Eenmaal thuis lagen de kids al op bed, maar zodra ze hoorde dat ik thuis was kwamen ze hun bed uit gerend en An kwam me zelfs een knuffel geven! Wat een schat! Zegt Asa even later hey, jij hebt ook allemaal dezelfde bultjes op je benen en armen/handen. Was je ook in het land waar ik was? Wat een hersens heeft die toch. Na een snelle hap, lekker gedoucht, geskyped met thuis, lekker mijn bed in gedoken.

Happy Australia Day!! Van een hele mooie reis, zo binnen komen rollen voor de Australische Nationale feestdag! En een feestdag is geen feest zonder een feest hier in huis, dus de koks kwamen weer tevoorschijn, de pizza oven werd weer aangestoken en allerlei mensen waren wer uitgenodigd en de hele dag hebben we heerlijk buiten gezeten in het zonnetje terwijl we pizza´s aten! Niet hoe ik deze dag voor me had gezien, maar gezellig en lekker was die zeker!

Aangezien Australia Day op zondag viel, hadden alle Australiërs, inclusief ik, een vrije dag dus ik heb ik heel rustig aan gedaan de hele dag, want ik was onwijs moe. Wat ik gedaan heb, geen idee, waarschijnlijk een deel van mijn foto´s uitgezocht.

Dinsdag was mijn eerste werkdag en alle kids waren nog vrij van school dus ben ik ´s ochtends lekker met ze naar het park geweest, zodat ze lekker even konden rennen, klimmen en klauteren. ´s Middags hebben we kruidnoten gebakken, ja dat kan allemaal hier, zelfs in januari, hahaha. In december had ik van Britt een verpakking gehad en de kids wilde iets bakken en kruidnoten is wel zo makkelijk en leuk omdat ze het met hun handen konden doen. En of ze in de smaak vielen? Ja zeker, ze vonden ze heerlijk! Hierna hebben we lekker met z´n alle een filmpje gekeken.

Woensdag zijn de 3 oudste weer naar school gegaan en had ik Asa nog een dagje thuis. En toen was het eindelijk donderdag, de dag waar ik toch wel een beetje naar uit keek. Ik was die dag niet alleen 150 dagen van huis maar Asa had ook zijn eerste schooldag! Met het hele gezin hebben we hem naar school gebracht, alleen Aria niet want haar school begint eerder. Wat een ventje was het ineens geworden, zo leuk om dat mee te mogen maken! Zenuwachtig dat die was, te schattig. Ook betekende dat, dat ik heerlijk een paar uurtjes het huis weer voor mij alleen had. Ik ben tevens donderdag ook al begonnen met het schrijven van deze blog en nu zaterdag is die eindelijk af! Alleen zo nog even mijn foto´s uploaden die ik bij dit bericht wil zetten. Alhoewel dat wel moeilijk gaat worden want kiezen uit meer dan 1000 foto´s bij elkaar is dat wel een uitdaging!

Leuk dat je mijn blog weer hebt gelezen, scheelt mij weer heel veel appjes beantwoorden en het verhaal telkens opnieuw vertellen. Als je dit leest vind ik het ook wel heel knap dat je het hebt volgehouden om het te blijven lezen, want het is echt een hele lange blog geworden, oepsss.
En weetje eigenlijk schrijf ik hem meer voor mezelf voor later en laat ik jullie er van meegenieten. Vond het zonde om deze blog kort te houden en niet alles te vertellen, zodat het voor jullie makkelijker zou worden. Maar ik beloof dat de volgende korter wordt!

Dikke kus en knuffel vanuit Melbourne,
Liefs, Amber

Ps. voor degene die willen weten hoeveel woorden deze blog bevat, te veel, 6807!