Hallo Nederland!

En daar zit ik dan, op mijn eigen bed. De plek waar mijn eerste blog ook werd getypt en wat voelt dat gek. Op maar even leuk wat nummers erbij te halen en geloof het of niet (hier hou ik van!) 6 april, de dag dat ik vanuit Australië vertrok was ik precies 200 dagen in Australië (met alle reisdagen en Nieuw Zeeland er vanaf getrokken) en 7 april was nog zo een speciale datum. 7 april 2019 begon ik mijn avontuur, die dag had ik mezelf namelijk ingeschreven om au pair te worden en 1 keer raden op welke datum ik op de Nederlandse bodem stond… inderdaad 7 april! Toeval bestaat niet zeggen ze toch?

Mijn laatste dagen in Australië waren rustig, wandelingetje hier, wandelingetje daar, nog even gezwommen in de zee. Alhoewel de officiële zee was het niet maar in een zwembad die tegen de zee aan ligt. De laatste dag was gek, het voelde helemaal niet of we die avond naar huis zouden gaan en de spanning nam zeker toe of de vlucht door zou gaan.
Voor de laatste keer werd de backpack weer ingepakt en gelukkig paste alles weer!

Na ons afscheid van Belle, de hond, Aiden, de zoon en Alex, de vriendin van Aiden, werden we door onze ´nieuwe ouders´ weggebracht naar het vliegveld. Een ritje van een klein uurtje. Eenmaal aangekomen afscheid genomen van Darrelynn en Rob en onze backpack weer op onze rug gegooid. Maar om binnen te komen op het vliegveld was het een heel gedoe.. zomaar even naar binnen lopen kon niet. We moesten in een rij gaan staan en een voor een werden onze paspoorten en boardingspassen gecheckt en daarna weer dubbel gecheckt of de namen wel klopte. Eenmaal binnen begon het panische gedoe, Coco en ik werden uit elkaar gehaald, overal 1,5 meter afstand, als het er zelfs geen 2 waren.. Het was nog even spannend of onze backpacks niet te zwaar waren maar hij rolde zo met zijn 19 kilo de band op! Na de check in, verdween letterlijk de 1,5 meter regel en stond iedereen weer lekker hutje mutje op elkaar.
De paspoortcontrole was ook wel een feestje! Er was letterlijk niemand, oke op uitzondering van Coco. Ik mocht zelfs kiezen bij wie ik mijn paspoort wilde laten checken! Toch maar voor de leuke aardig uitziende vrouw gekozen! Onze buiken begonnen te rommelen dus het werd tijd voor wat eten! We hadden online gezien dat er nog behoorlijk wat eten tenten open moesten zijn dus we dachten dat dat wel goed moest komen. 1 klein puntje, na het zien van alles dichte winkels, inclusief de meeste restaurants zakte de moed toch wel een beetje in onze schoenen.. gelukkig aan het einde, waren nog 2 zaakjes open. En blijkbaar vonden ze het ook wel leuk om hetzelfde aan te bieden dus de keus was makkelijk. Met een wrap in onze hand liepen we maar naar de gate, dat was namelijk de enige plek waar je nog kon zitten op stoelen. Toen begon het wachten. Nog even gebeld met het thuisfront en vrijwel daarna mochten we al boarden! Alles schoot dus lekker op! Eenmaal in het vliegtuig waren we te vroeg klaar dus vonden ze het wel leuk om ons nog even 15 minuten aan de grond te laten wachten. Eindelijk even over 9 uur ´s avonds vlogen we de lucht in. En hoe ik me voelde, ik voelde me kut, verdrietig, alsof ik het land verliet terwijl ik dat eigenlijk niet wilde. Eenmaal in de lucht kregen we al snel ons dinner en daarna werden de lichten gedimd. Hoopvol begon ik aan mijn eerste film, maar na 20 minuten was ik er al wel weer klaar mee.. ik ben gewoon geen film mens. Gelukkig heb ik behoorlijk wat slaap kunnen pakken en werd 5 uur later wakker door flinke turbulentie.. van die turbulentie waardoor het vliegtuig even naar beneden zakt… Na een mooie onweersbui onder ons ben ik weer even in slaap gevallen en de uren daarna vlogen voorbij! We kregen nog snel even een ontbijt voor onze neus geschoven en de daling werd alweer ingezet! En! De zon kwam eindelijk op! Na 14 lange uren in het donker vliegen, we vlogen precies met de nacht tijdzone mee, dus daarom bleef het ontzettend lang donker! 1 voordeel door de grote volle maan was het eigenlijk niet heel donker want de hele vlucht verlichtte die de bewolking onder ons. Na een prachtige zonsopkomst landde we eindelijk in Doha, Qatar. Na een snelle bagage check, was het weer wachten… want ook hier was alles maar dan ook echt alles dicht.. zelfs de watertappunten… gelukkig deed de wifi het nog wel dus we konden ons mooi even vermaken.

Ruim 2 uur later konden we eindelijk naar de gate en hier voelde het al bijna aan als Nederlands! Nederlandse gezinnen, Nederlandse backpackers, Nederlandse ouderen, en dan even een shout out naar het Nederlandse echtpaar wat heerlijk aan het ruziën was, wat kon ik ervan genieten! Hier en daar hadden we al wat gesprekken gevoerd met Nederlanders met allemaal hetzelfde verhaal als ons… het land moeten verlaten door Corona… We spraken zelfs een Nederlander die fietsend naar Australië is gefietst en daar aan was gekomen en z´n reis moest staken… hoe zuur… maarja wij zaten in hetzelfde schuitje… Eenmaal in het vliegtuig en na de boodschap ´iedereen is binnen´ zagen we dat het vliegtuig niet vol zat, overal lege stoelen, mensen hadden soms zelfs een rij voor zich alleen! Naast Coco bleef de stoel ook vrij, dus we hadden lekker wat extra ruimte, wat onwijs fijn was! Tijdens het opstijgen nog een mooie skyline kunnen zien en ik kan je al wel vertellen dat mijn volgende overstap op Doha wel wat langer gaat zijn dan een paar uurtjes! Wat zag het er van boven gaaf uit!

Na een poging tot een andere film kijken, een laat ontbijtje en wat geklets met onze achterburen landde we 6 uur later om 3 uur op Nederlandse bodem… Hier werd nog even omgeroepen dat we een extra controle hadden van de Koninklijke Marechausee dus het kon allemaal wat langer duren, nou dat hebben we gemerkt. Ze hadden er maar weinig zin in want er was er geen één te bekennen! Nog even een duidelijke boodschap dat op Schiphol de noodtoestand geldde dus we moesten echt afstand houden.. nou zeg dat maar tegen een vliegtuig vol met gezellige Nederlanders… onze eerste reactie was yeah right. De afgelopen 6 uur hebben hutje mutje op elkaar gezeten in de lucht dus die laatste 30 minuten maakt niks meer uit. De paspoortcontrole was ook appeltje eitje, binnen 2 minuten waren we erdoor. Helaas liet de bagage wel op zich wachten.. er stond alleen al een rij voor de bagageband omdat er hier karren klaar waren gezet waar je verplicht achter moest staan en natuurlijk niet genoeg voor iedereen. De bagage kwam geloof ik binnen met 5 meter ruimte ertussen en aangezien Coco´s backpack als laatste kwam hebben we behoorlijk wat geduld moeten hebben! We hadden onze ouders al gezien bij het raam bij de bagagebanden maar nu mochten we dan toch echt naar ze toe! Met dikke knuffels, bloemen en een ballon werden we goed ontvangen! Na een dikke knuffel met Coco was het toch echt tijd om naar huis te gaan!

Eenmaal thuis was het allemaal erg gek, had nooit kunnen verzinnen dat ik alweer zo snel thuis zou zijn! Met een lekker taartje heerlijk in de zon in de achtertuin gezeten! Maar snel begin je met inkakken. Want de tijd was ik helemaal kwijt. En daar was het moment! En hier had ik toch wel stiekem een beetje naar uitgekeken! Weer douchen in een goede douche! 7 maanden lang waren mijn douches slecht, of bar slecht… alleen de douches tijdens overnachtingen waren fijn, nou ik kan je vertellen de straal van de douche deed zelfs zeer op mijn rug, zo hard was die.

De afgelopen dagen heb ik behoorlijk rustig aan gedaan, af en toe kwam er iemand binnen huppen om gedag te zeggen en voor een praatje, maar verder ben ik druk geweest met opruimen en dingen regelen. Morgen ben ik officieel weer inwoner van Nederland, want het uitje voor morgen is naar het Gemeentehuis, daarna kunnen alle verzekeringen weer in gang worden gezet, reisverzekering stopgezet worden en zo zijn er hier en daar nog wat regeldingen.

Verder heb ik dankzij Britt waarschijnlijk al een baan! Thanks Brittjeee! Ik was nog geen 24 uur in Nederland en mijn sollicitatie werd al in gang gezet! Hierover schrijf ik vast later nog wel een blog, anders wordt deze weer veel en veelste lang! Maar om het niet spannend te houden, de kinderopvang is momenteel geen optie en in de gehandicaptenzorg is er wel nog hulp nodig.

En dan hier nog even een lijstje wat ik enorm kan waarderen sinds ik in Nederland ben!

• Een goede douche

• Warm weer, oke vandaag is wel weer heel koud!

• Een goede bruine boterham met goede kaas!

• Hagelslag!!

• Dat stekkers weer in de stopcontacten passen

• In mijn onderbroek van en naar de badkamer lopen

• Goede wifi waardoor ik heerlijk online kon/kan shoppen

• Pantoffels!

• En om niet te vergeten mijn eigen bed,

• Mijn eigen spullen, mijn eigen kamer!

• Geen gillende en huilende kinderen die je ´s ochtends wakker maken

• Eten wat ik eten wil!

• De gevulde paaseitjes van de Jamin!

• Gewoon lekker Nederlands kunnen praten! Maakt het toch stiekem wel makkelijker

• Om 6 uur avondeten

• Een spiegel op mijn kamer!

• En gewoon weer fijn mijn familie om me heen!

Nou dit was hem wel weer. Er zal vast nog wel weer een blog komen, maar geen idee wanneer! Eerst maar eens lekker genieten van het thuis zijn!

Dikke knuffel (ohnee dat mag ook al niet meer),
Amber