De ik heb kamperen tussen de bushfires overleefd blog

Lieve vrienden en familie,

Als eerst super lief al jullie bezorgde berichtjes of ik oké was! Ik ben oké, maar het scheelde niet veel! Er zijn de afgelopen week zijn er onwijs veel branden bij gekomen in de omgeving van Melbourne.. in het begin van de week waren we ruim veilig, de branden waren noordelijker en meer aan de oostkust, totdat de wind besloot de draaien en moeder natuur nog even wat branden erbij wilde maken, maar daarover later meer.

Waar moet ik beginnen, ojaa aangezien ik van sommige de reactie krijg dat mijn blogs soms wel heel lang zijn zal ik daar eens proberen om wat aan te doen! Of het gaat lukken ga ik je niet beloven, want ik heb genoeg dingen meegemaakt afgelopen week.

Het begon allemaal 2e kerstdag, de laatste spullen waren ingepakt in de tassen en de planning was om de volgende ochtend rond half 11 weg te rijden. Prima tijd dus! De volgende ochtend ging de wekker lekker op tijd 7 uur. Er was namelijk genoeg te doen, ik moest zorgen dat de keuken opgeruimd was, de was binnen was gehaald en het liefst opgevouwen, daarnaast zorgen dat de kinderen zich bezig hielden en samen met Aria heb ik ook nog de lunch klaargemaakt en sushi gemaakt voor het avondeten. Een hoop dus, nou ik kan je vertellen om half 11 waren we nog niet klaar. Gelukkig konden we een uur later wel in de auto stappen en kon onze camping trip beginnen!
Het was 280 km rijden dus een uurtje of 3,5 zaten we wel in de auto. Halverwege hadden we een tussenstop voor een lunch en zodat de kids even konden rond rennen. Nou dat rennen dat was niet te doen want het was 40 graden. En tot overmaat van ramp stopte de airco er ook nog eens mee… en geen een garage die open was of het kon maken.. heel jammer… we hebben helaas de hele vakantie zonder airco rond gereden.. en dat is geen pretje met het hete weer..
Hoe dichter we bij de camping kwamen hoe meer bush en outback het werd.. ook werd het bereik slechter en slechter, de laatste 15 minuten was er helemaal geen bereik. Hoe normaal het in Nederland is om even een appje te sturen moet je hier dus maar hopen dat je überhaupt bereik hebt.. Hoe verder we ook in land gingen, hoe meer de lucht verkleurde met niet zomaar wolken maar met rookwolken, er was ten oosten van ons een grote brand ontstaan waardoor er veel rook onze kant op werd geblazen. Maar deze brand was nog zo ver weg dat we veilig waren. Even later reden we de camping op en had even zoiets, hoe ga ik dit overleven, er is dus echt niks, maar ook echt niks, niks en niks.. zelfs geen bereik. Van te voren was ik al wel een beetje van het ergste uitgegaan en die gedachten kwamen toch erg dichtbij de realiteit. Na uit te zijn gestapt uit een oververhitte auto was het buiten net zo warm. En in deze temperatuur uitpakken is geen pretje kan ik je vertellen. Eenmaal alles opgezet te hebben, vouwwagen voor de ouder en 3 jongste en een extra tent voor Aria en mij, konden we heerlijk de rivier in. De camping lag namelijk aan een rivier(tje), heel fijn dus om even af te koelen, het water was namelijk steen en steenkoud. Voor avondeten stond er zelfgemaakte sushi op het programma dus dat was lekker genieten. Na een snelle douche, 4 minuten.. langer mocht namelijk niet. Aangezien er zo weinig regen is gevallen hadden ze te weinig water. Nou ik kan je vertellen 4 minuten douchen in een behoorlijke uitdaging, helemaal als ik mijn haar moet wassen. Na een warme douche, dat was er dan gelukkig wel, kon ik lekker mijn bed in. Bed? Een bed was het niet eens, de kids en ik sliepen op dunne yogamatten… en dit lag dus echt voor geen meter. Gelukkig waren de nachten redelijk warm waardoor ik op mijn slaapzak kon liggen en nog een beetje zacht lag. Alhoewel je de grond nog steeds voelde. De eerste ochtend was ik vroeg wakker, 5 uur net voordat de zon op kwam. Ik ben zo een persoon die der kamer helemaal donker wil en in een tentje lukt dat dus niet. Maar 1 voordeel, de lucht was helemaal verlicht met roze wolken! Alsof de lucht in brand stond, heel mooi! Beetje jammer dat mijn telefoon leeg was anders had ik een paar mooie plaatjes kunnen schieten.

Gelukkig was het wat afgekoeld en de voorspelling was dat het rond de 32 graden zou worden, dus stond er een uitje gepland naar een kersen en blauwe bessen farm. Op deze farm konden we onze eigen kersen en blauwe bessen plukken en ondertussen zoveel eten als we wilde! Heerlijk dus, na 2 buckets vol met kersen en 1 vol met blauwe bessen keerde we weer terug richting de camping. We stopten nog even bij een stuwmeer, dat op 10 minuten rijden naast de camping lag. En dit zag er zo goed uit dat we besloten om hier de volgende dag naar toe te gaan. Eenmaal op de camping besloten ze om de zijwielen van Asa´s fiets af te halen, wantja hij was inmiddels al 5,5 en het werd wel tijd dat die het ging leren. En ik verbaas me er nog steeds over maar hij stapte op zijn fiets en reed zo weg! hahah want een ventje is het toch ook en blij dat die was, hij croste de hele camping over. Na een lekker avondmaal, hotdogs en een op zich redelijke slaap. Hebben we de volgende dag de hele dag aan het stuwmeer gezeten. De familie heeft ook een eigen kano, dus die ging ook mee! Heerlijk was het! Lekker gekanood (ja aan dit woord moest google toch even van pas komen), gezwommen en met de kids gespeeld, de dag vloog om.

Inmiddels werd ik ook weer wat beter in uitslapen dus werd eindelijk weer eens op ´normale´ tijden wakker. De volgende dag stond er weer een uitstapje op het programma, want op de camping blijven met bijna 40 graden is gewoon niet te doen. We begonnen de dag met een bezoekje aan een boerderij, niet zomaar een normale zoals wij hem kennen maar meer een Australische. Struisvogels, emu´s, herten en geiten. Oke die geiten zien we bij ons ook. Na een lekkere koude milkshake en wat frietjes hebben we de dieren gevoerd. Ze hadden ook babygeitjes die nog de fles kregen en deze mochten wij ook geven! Mega schattig!! Na de boerderij zijn we naar een waterval gereden. Na een korte hike konden we heerlijk afkoelen onder de waterval! Gelukkig had de waterval nog water, aangezien het zo droog is, was dit nog maar de vraag. Na heerlijk gezwommen te hebben was het tijd om wat te eten. We hadden vroeg geluncht dus nog een extra lunch kon er nog wel bij. Gelukkig was een picknickplaats in de buurt. De maaltijden bestonden vaak ook uit vliegen happen.. ja het klinkt heel goor ja en het is ook goor. Maar man wat een vliegen zaten er. De eerste 10 seconden nadat je de tent uit kwam in de ochtend zaten er al vliegen op je. Ohh en de muggen hier vinden mijn bloed ook heerlijk, wat ik weer een beetje jammer vind. Na de late 2e lunch zijn we weer terug gereden naar de camping want het was inmiddels al 5 uur. Eenmaal op de camping was het nog zo warm, 40 graden, dat het zelfs te heet was om te koken. Tijdens het kamperen werkte ik nog steeds, zo zorgde ik elke dag voor fruit en groente als tussendoortje, lunch en ook het avondeten, met soms wat hulp van mijn hostvader. En ook de was opvouwen en zwemkleding uitwassen elke dag bestond uit mijn taken.

Inmiddels was het 31 december en om het jaar leuk af te sluiten, besloten we om naar een kaasfabriek te gaan en het jaar toch een beetje Nederlands te eindigen. Nou een fabriek kon je het niet noemen, maar we konden wel heerlijk en trouwens ook hele vieze kazen proeven. Van geit tot aan melk(koe) tot aan blauwe kaas. Na wat kaasjes gekocht te hebben, hebben we een grasveldje opgezocht en daar lekker gepicknickt. Met gevulde buiken gingen we op zoek naar een plek die werd aanbevolen door een paar mensen op de camping. Een rots waarvan je af kon springen. De kids wilde dit heel graag en na wat zoek werk hadden we de plek gevonden. Hier hebben we de rest van de middag gezeten, gezwommen en gesprongen. Zelfs ik ben met wat doodsangsten van de rots afgesprongen en de kinderen konden alleen maar lachen om mijn gegil. Voordat we van de rots sprongen waren er al wat kinderen aan het springen tot we op een gegeven moment een slang door het water zagen zwemmen! SNAKKEE SNAKEE GET OUT OF THE WATER werd er geroepen en iedereen ging aan land. De slang dacht hetzelfde en vluchtte het land op de bosjes in, volgens iedereen was het geen gevaarlijke, maar deze kan dus ook van mijn bucketlist af! Inmiddels hadden we ook al meerdere spinnen gezien die bijna net zo groot als mijn hand waren, brrrr. Nouja het was in ieder geval een mooie laatste dag van het jaar! Na het avondeten vertelde Maria dat het niet zo een speciale avond ging worden, ze vertelde dat ze dit jaar het aftellen gingen overslaan omdat er om de camping maar weinig te beleven valt… heel jammer dus… en gelijk spookte er in mijn hoofd, dat ga ik dus echt niet doen. Ik ga niet slapend het nieuw jaar in, dat is in mijn ogen het stomste wat je kan doen. Na een heerlijk avondmaal, biefstuk, bonen en aardappel, je zou bijna zeggen lekker Nederlandse pot kropen om 9 uur de kids hun bed in en mijn hostouders en Aria volgde een uurtje later. Ik ben ook in bed gaan liggen met het idee ik ga slapen en dan zet ik een wekker. Maar dat slapen lukte niet, ik voelde me alleen en sip. Ik wilde ook gewoon een leuke oudejaarsavond en niet alleen liggen in een foking tent op een foking yogamatje op een camping waar geen bereik is. Na wat tranen werd het eigenlijk al gauw 5 voor 12. 4 voor 12 zat ik buiten, alleen, op het gras voor mijn tent. Gelukkig was het helder en waren er gigantisch veel sterren in de lucht wat het toch wel een beetje goed maakte. Hoe ik normaal ook aftel heb ik nu ook gedaan en ik zal je vertellen, gewoon lekker in Nederlands! Waarom niet? Een paar seconden na 12 zag ik een vallende ster, kan geen toeval zijn toch? Een wens gedaan en heerlijk mijn bed in gekropen.

1 januari, toch wel gek zo een dag, geen ouders, broertje, familie en vriendinnen om je heen. Man wat heb ik jullie gemist! De dag begon om een uurtje of 8 met een ontbijt want het was An´s verjaardag! Eindelijk werd ze 7, haha. Voor der verjaardag gingen we naar de film, Jumanji. Een of andere film waarin mensen in een game terecht komen, prima filmpje, niet heel bijzonder. Na de film hebben we lekker in een park gezeten, waar ik even kon skypen met papa en mama en hebben we wat boodschappen gedaan. We waren namelijk aardig door de boodschappen heen en dit was de eerste beste supermarkt, en lees het goed, op ruim 40 minuten! Hoe bedoel je hallo outback! Als avondeten hadden we mijn favo maaltijd! Wraps! Ze zijn verliefd op hoe ik deze bereid. We lagen allemaal lekker op tijd in bed, want iedereen was toch wel wat moe.

De volgende dag zijn we naar een uitzichtpunt gereden vlakbij de camping. Maar wat we daar zagen was toch wel even weer de realiteit. Achter de bergen zagen we enorme rookwolken.. gelukkig hadden we zo hier en dan wat bereik waardoor we konden opzoeken of we nog veilig waren en gelukkig bleven de branden ver uit de buurt. De rest van de dag hebben we bij de spring rots gezwommen en gesprongen. Inmiddels begon mijn lichaam toch wat klachten te vertonen van het slapen op een yogamatje.. mijn heupen, schouders en armen deden behoorlijk zeer. Maarja het lekker in de natuur zijn beviel me ook wel, dus had het er wel voor over! ´s Avonds heb ik zoals elke avond lekker met Aria liggen kletsen. Het heeft toch wel zijn voordelen om samen in een tent te slapen, onze band is zeker beter geworden!

Op 3 januari rond een uurtje of kwart voor 8, hoorde ik Michael een paar keer mijn naam roepen dus keek op mijn fitbit hoelaat het was, kwart voor 8, ik was namelijk net weer in slaap gevallen. Ik dacht ah nee laat me slapen, ik wil er nog niet uit, dus ik reageerde er niet op. Ik had zoiets roept die me nog een keer dan reageer ik wel. Dus ik viel eigenlijk weer in slaap, oepss. Maar toen, heb er nog net geen hartaanval aan over gehouden, sprong Aria ineens op me. Dus ik schrok me te pletter. Dus ik schreeuw WTF Aria, what is wrong with you. Zegt ze Amber we moeten inpakken en gaan naar huis,dus ik keek der een beetje verbaast aan. Dus ik vroeg waarom, ze zegt ja mijn vader zegt dat er een brand dichtbij is. Dus ik sprong op en kroop mijn tent uit. Maar zodra ik mijn tent uit kwam had ik zoiets wow.. overal was rook, je kon zelfs de bergen om ons heen niet meer zien.. Ik ben nog nooit zo snel wakker geworden. In een half uur hadden we onze tent opgeruimd en ingepakt en konden we snel even een ontbijtje eten. Daarna hebben we geholpen met de vouwwagen inpakken en een kleine 3 uur later zaten we allemaal in de auto met traanogen en pijnlijke longen.. geen bereik hebben is dus best wel onhandig in zo een situatie want je weet totaal niet waar het vuur is. Ze hebben hier in Australië handige apps die aangeven waar de vuren zijn, maarja dan moet je wel bereik hebben. Het was best een spannend ochtendje, normaal die je alleen maar de foto´s maar nu was het wel heel dichtbij. Zodra we bereik hadden zagen we dat we echt wel geluk hadden, het vuur was zo´n 10 km verderop. Maar met een harde wind had het vuur dus in een uurtje op de camping kunnen zijn. De waarschuwing die ´s ochtends vroeg was afgegeven was een kijk en voel je je niet veilig verlaat dan het gebied maar al gauw werd deze omgezet naar evacueer nu, anders is je leven niet meer zeker… Na ruim 4,5 uur in de auto.. we waren namelijk niet de enige die moesten evacueren kwamen we halverwege de middag eindelijk en veilig thuis aan. De 2 jongste gedraagde zich vreselijk in de auto dus het was een lange zware rit naar huis. En eenmaal thuis begon al het uitpakwerk. Moe maar voldaan kroop ik heerlijk mijn bed in en kon ik eindelijk weer even skypen met het thuisfront!

Vannacht heb ik heerlijk geslapen, alhoewel ik ook weer snel terug in het ritme viel, want het was 6 uur en 1 keer raden wie er al klaar wakker was? Ja ik ja! Het uit bed komen duurde alleen wel wat langer. Ik was zoooo moe, gister was best wel een intensief dagje. En gelukkig had niet alleen ik er last van, maar de hele familie. Iedereen was vandaag moe, want zo abrupt een vakantie eindigen was niet helemaal wat we verwacht hadden. Vandaag miste ik de camping wel, hoe slecht ik het de eerste dag vond, zo erg mis ik het nu. Wat vond ik het heerlijk. Even back to basic, gezellig met de familie samen, geen verplichtingen, geen afleiding van een telefoon, hoe raar dat ook klinkt. Het was echt even genieten en dat er dan zo een einde aan komt was echt wel even jammer. Daarom ben ik vanmiddag lekker het park in gegaan.

Morgen nog lekker een dagje rustig aan doen en dan maandag en dinsdag nog een dagje werken. Woensdagochtend vroeg vertrekt de familie naar Nieuw Zeeland dus heb ik lekker 1,5 dag het huis voor mij alleen voordat ik zelf naar Nieuw Zeeland vertrek! Wat heb ik er onwijs veel zin in! Maar stiekem ben ik toch ook wel een beetje zenuwachtig! Maar dat komt vast allemaal goed!

Helaas is het niet gelukt om mijn blog kort te houden… en ik ben bang dat de volgende ook erg lang gaat worden, want daarin komt mijn hele Nieuw Zeeland avontuur! Deze keer zullen jullie iets langer op een blog moeten wachten, want een dag later nadat ik terug kom is het Australia Day en de dagen daarna heb ik de kids nog thuis, dus jullie zullen even geduld moeten hebben tot begin februari!!

Dikke kus en knuffel,
And see yaa all later!
Amber

Oh en gelukkig nieuw jaar allemaal!!

Laatste blog van 2019

Lieve familie en vrienden!

Aangezien de meeste van jullie mijn blog vrij snel lezen, kan ik makkelijk nu nog zeggen! Ik wens jullie allemaal nog een ontzettend fijne kerst! (ook al is het al 2e kerstdag)

Ik lig heerlijk op mijn bedje uit te rusten van eerste kerstdag. Het was namelijk een druk dagje, maar dat later. Ik begin bij waar ik geëindigd was, die warme woensdag. Nou warm was het zeker, hij tikte net de 41 graden aan. En ik kan je vertellen mijn lichaam is dat zo niet gewend.. Nadat ik de kids van school had gehaald zat het zweet bijna overal, hahha. Van donderdag weet ik niet meer wat ik gedaan heb of wat er gebeurd is. Ojaa toch wel, Asa had zijn allerlaatste dag op de opvang, mijn hemel wat keek ik daar naar uit. 3 maanden lang waren de woensdag en donderdag ochtend een ramp. Want hij haatte deze opvang en wilde er niet heen, waardoor het vaak eindigde in te laat van huis weg rijden. Maar dat is nu over! Ik vroeg in de auto hoe die zich voelde en hij zei met een lach op zijn gezicht, ik ben zo blij dat ik hier nooit meer naar toe hoef! Hahah arme schat! En toen was het vrijdag. De hele dag had ik Asa thuis, dus ik zou van 7 tot 7 werken. De ochtend viel gelukkig nog wel mee maar tegen een uurtje of 11 voelde je de temperatuur per minuut omhoog gaan. Een voordeel de was was zo droog, maar tegen half 12 trok de lucht helemaal dicht en kwamen er witte asdeeltjes de lucht uit. En ik dacht huh? Dit ga je niet menen, brand? Na wat googelen, bleken er al aardig wat bushfires in de ´buurt´ te zijn. De dichtsbijzijnde grote was op 100 km westelijk van mij, noordelijk was er een grote brand en oostelijk was er ook een heftige brand ontstaan (waar mensen zelfs hun huizen hebben moeten verlaten) Het kwam toen we erg dicht in de buurt. Inmiddels was het kwik tegen de middag al opgelopen tot 40 graden. Dus ik hoopte dat het hierbij bleef, maar rond 4e tikte die zeker de 44 graden aan. Heet dat het was. De kids waren gelukkig om half 2 al klaar op school, dus net voordat het zo heet werd had ik ze al opgehaald. Nog nooit waren ze zo blij, want het was eindelijk zomervakantie! En aangezien het te heet was om überhaupt te spelen, hebben we ´s middags voor de tv zitten picknicken met een kerstfilm aan. Heerlijk! Alhoewel het toch wel gek voelde, 44 graden en een kerstfilm kijken.

Na het eten heeft Coco me opgepikt met de auto en zijn we naar haar huis gereden. Coco´s familie zit tot begin januari in London, dus ze heeft 3 weken lang het huis voor zich alleen. Even lekker een relaxt weekendje dus. Nadat we bij haar aankwamen zijn we gelijk in het zwembad gesprongen want het was nog steeds 40 graden. Tegen een uurtje of 11 werden we het toch wel zat en ik moe, want ik had 12 uur gewerkt. Tot verbazing was het nog steeds 39 graden… een warm nachtje dus. Gelukkig hebben bijna alle huizen airconditioning dus binnen hadden we het zelfs koud. Neehoor ik klaag niet!

Zaterdag stond er een druk programma op de planning. Na lekker uitgeslapen te hebben zijn we de stad in geweest. Ik had namelijk nog 2 cadeautjes nodig voor An en Aria. An wordt 7 op 1 januari en Aria 14 op 13 februari, maar aangezien ik ook nog naar Nieuw Zeeland ga, vond ik het al even wat slimmer om wat in huis te halen. Ook zijn Coco en ik nog wat surfwinkels ingeweest, want we willen een nieuwe bikini maar op een of andere manier past niks hier of de bikini´s zijn spuuglelijk. Na de poging voor bikini´s en mijn cadeautjes gevonden te hebben stond de bios op de planning. Een paar weken geleden had ik namelijk een cadeaubon gehad om naar de film te gaan dus die konden we mooi gebruiken! De keuze was vrij makkelijk welke film het werd, namelijk Frozen 2, lekker makkelijk om te volgen en ja je moet hem toch wel gezien hebben. Het was een leuke ervaring om hier naar de bios te gaan, de stoelen waren beter maar het scherm kleiner. Maar de film was onwijs leuk! Na de bios hebben we lekker buiten gezeten in het zonnetje want het was een graadje of 23 denk. Veel beter dan de 44 van de dag ervoor! We hadden een heerlijk plekje gevonden aan de Yarra rivier (de rivier die door Melbourne loopt). Het was trouwens niet zomaar een plekje. Voor ons was er een platform waar helikopters konden landen, leuk om te zien. Na wat google speurwerk kwamen we erachter dat je ontzettend gave tours kan maken! De prijzen zijn helaas niet voor ons weggelegd… maar de rijke mensen kunnen dus ook van de helikopters gebruiken maken als een soort openbaar vervoer! Bizar! Overal in Melbourne zijn er dus platformen waar je kan landen. Nou ik zou het wel weten als ik de jackpot hier won. Na wat helikopters hebben zien landen en opstijgen besloten we om naar huis te gaan. We dachten even een klein stukje te lopen maar dat bleek langer te duren. Aan het einde van de boulevard stond er namelijk een vetgoede straatartiest! Normaal loop ik deze mensen vaak voorbij maar deze was zo goed! Hij had allerlei trucs, met doorzichtige ballen, jongleren, balanceren op een bord en jongleren met messen. Hij kon het allemaal!

Eenmaal thuis bij Coco even snel wat gegeten, en dat kon natuurlijk maar 1 ding zijn! PIZZA! hahaha, mijn liefde voor pizza is hier dus echt niet verdwenen. ´s Avonds stond er weer iets heel gaafs op de planning, ik hoor je al denken, stappen? Een helikoptervlucht? Ja dat had ik ook wel gewild! Een zonsondergang op het strand? Ja soort van! Kangoeroes spotten? Nee, maar wel een ander dier!

Na een ritje met de bus konden deze Jut en Jul de tram niet vinden, waardoor we te laat waren voor de zonsondergang op het strand… maaaar dat maakte niet heel veel uit, want de dieren die wij gingen spotten komen pas de rotsen op als de zon onder is! Jaa ik hou het lekker spannend! Na ruim 10 minuten wachten, in de kou (16 graden) en in de harde wind stonden we tussen 200 andere mensen te wachten! En daar kwamen ze dan!! Eerst alleen het lichaam en daarna hun koppies! Ik heb het over pinguïns!! Pinguïns? JAA pinguïns!! Hier in Melbourne leven pinguïns! Van die kleine die in Blijdorp zitten! We konden ons geluk niet op! Ze kwamen overal opduiken! Na ruim een half uur en ruim 350 foto´s verder werd het toch wel een beetje te koud. Dus besloten we om naar huis te gaan. Maar wat een ervaring! Wilde pinguïns!

Eer we thuis waren was het al een uurtje of half 12 dus zijn we lekker ons bed ingedoken. Zondag hebben we niet zoveel gedaan, wat boodschappen voor het avondeten en een film gekeken.

Inmiddels was het maandag! Bijna kerst, opholgeslagen kinderen, chaos, gelukkig mocht ik uitslapen en wel tot 7.10! Ik mocht namelijk een half uurtje later beginnen! Mijn hostmoeder is vrij tot eind januari dus zij heeft zich eigenlijk de hele dag bekommert om de kids en zo kon ik 4 wasjes wegwerken, de keuken opruimen, lees 3 keer de vaatwasser in en uitruimen, bedden verschonen, wantja de jongste wil graag zindelijk worden, alleen lukt dat niet elke nacht. Gelukkig besloot Maria de kids mee te nemen naar een indoor springhal zodat ik even een break had tussendoor, wat erg fijn was. Dinsdag was precies hetzelfde alleen moesten er 2 kids naar de tandarts en Asa ging mee. Dus weer een lekkere break!

En toen was het kerstavond, ik Nederland leef ik uit naar de kerst maar hier. Nog geen 1 moment heb ik een kerstgevoel gehad.. zat ook eerlijk gezegd wel op tegen de kerst, had er niet zoveel zin in, ik miste thuis, ik wilde met mijn eigen familie zijn. Na een normaal dinner, want ze vieren geen kerstavond was het tijd om het eten voor de kerstman en zijn rendieren klaar te zetten! Zoals wij dat voor Sinterklaas doen, doen ze het hier voor de Kerstman. Op de trap stond een glas melk, wortels en houtsnippers met glitters voor de rendieren. Nadat de rust terugkeerde in huis kwam Coco aan. Coco zou anders alleen zijn op kerstavond en vond dat niet heel gezellig. Daarom hadden mijn hostouders haar uitgenodigd om kerst bij ons te vieren.

Na wat waarschuwingen voor een hele vroege morgen, werd ik kerstochtend om 7.15 wakker door gillende en rennende kinderen. Fuckkk dacht ik, snel wezen plassen, Coco wakker gemaakt en naar beneden gerend! Want de Kerstman was langs geweest en er lagen ontzettend veel cadeautjes, de helft was inmiddels al uitgepakt. Hoe snel kan dat gaan, nou heel snel! Gelukkig was ik op tijd om hun reacties te zien op de Nederlandse cadeautjes! Papa en Mama waren zo lief geweest om voor de hele familie kerstcadeautjes op te sturen.

Nadat alle cadeautjes waren uitgepakt heb ik Asa geholpen met zijn lego. Uurtje of 10 hebben we met zijn alle ontbeten en na 1 stond de broer van Maria, met zijn gezin op de stoep. Coco en ik hebben ´s middags de salades voor het dinner klaargemaakt en uurtje of 6 zaten we met zijn alle aan een lange tafel. Het voelde even zoals het er in Nederland ook aan toe gaat. Familie, heel veel eten, lange tafel, drukke kinderen. Het was ontzettend gezellig en lekker! Aangezien het al wat later was, besloot Coco om nog een nachtje te blijven slapen. Helemaal gezellig dus! Na wat geskyped te hebben met papa en mama en de familie van Coco zijn we lekker gaan slapen.

Vanmorgen hebben we lekker rustig aan gedaan en Coco is voor de lunch weer vertrokken. Ik had namelijk nog het een en ander te doen. Waaronder deze blog schrijven en mijn spullen pakken voor de kampeer vakantie! Ik vertrek namelijk morgen al! Er zal dus voor dit jaar ook geen nieuwe blog meer online komen. En of ik überhaput kan appen weet ik ook niet, want het kan zomaar zijn dat ik 9 dagen zonder bereik zit.. Het gebied waar we namelijk naar toe gaan dekt mijn provider namelijk niet helemaal. Dus bij deze alvast allemaal een gelukkig nieuw jaar, en jullie weten er dan bij deze vanaf als ik even niet online ben! Wat ik stiekem natuurlijk niet hoop!

Nou jullie horen snel in het nieuwe jaar weer van mij! Ik hoop namelijk nog een blog te kunnen schrijven voordat ik weer naar Nieuw Zeeland vertrek!

Nou geniet allemaal nog van jullie 2 kerstdag, hier vieren ze het niet dus ik ga zo lekker een filmpje kijken!

Dikke knuffel, Amber

Great Ocean Road update

Hallo lieve familie en vrienden!

Daar is die dan, de Great Ocean Road weekend update!

Na een druk weekje vorige week stond eindelijk de Great Ocean Road op de planning!! Vrijdagavond heb ik nog even het eten klaargemaakt voor de kids en ze aan tafel gezet en rond half 7 stond Coco voor de deur. Mijn hostouders hadden gezorgd dat ze op tijd thuis waren zodat we gelijk konden vertrekken als Coco hier aankwam. Super fijn!

Na een stop bij de supermarkt voor wat inkopen voor het hele weekend en een hapje bij de Mac kon de roadtrip dan toch echt beginnen! Na 1,5 uur rijden kwamen we rond 10 uur aan in het plaatsje Torquay. Dit is een gezellig surfdorp aan het strand. We hadden besloten om hier te overnachten zodat we zaterdagochtend gelijk de Great Ocean Road op konden rijden, want deze begint net buiten het dorp. Aangezien we aankwamen in het donker hadden we totaal niet gezien waar we terecht waren gekomen dus met wakker worden was alles een verrassing. Heel bijzonder was het niet, maar het zag er wel gezellig uit. Na een snel ontbijtje op de motel kamer stapte we voor 9 uur de auto weer in. Er stond namelijk veel op de planning.

We begonnen bij Bells beach, dit is een heel bekend surfstrand. Hier worden ook jaarlijks veel bekende surfwedstrijden gehouden. Toen we aankwamen lagen de eerste surfers al in het water en stonden een aantal surfers hun boarden te waxen en zich om te kleden op de parkeerplaats. Na wat foto shots zijn we de auto weer ingestapt. Volgende stop was een vuurtoren genaamd Aireys Inlet. Voordat we naar de vuurtoren gingen zagen we nog een andere mooie klif waar we wat foto´s wilde maken, zo gezegd, zo gedaan! Leverde super leuke foto´s op! Alle foto´s zet in onder mijn blog (bereid je voor het zijn er genoeg) Na een rondje om de vuurtoren gelopen te hebben was het uitzicht vanaf daar toch wat leuker dan de vuurtoren zelf. Na weer wat foto´s de auto weer ingestapt. De volgende stop was het Great Ocean Road boord boven de weg. Helaas waren wij niet de enige. 2 lange bussen vol met, laat ik het maar zo zeggen, vervelenden Chinezen… Daar ging onze kans om even op gemak hier een foto van de maken. Ik ben uit de auto gesprongen, snel een plekje tussen de bosjes gevonden om een foto te maken en hup de auto weer in. Coco en ik vonden het het wachten niet waard. Gelukkig konden we vanuit de auto ook nog een mooie foto maken toen we er onderdoor reden. Inmiddels waren de wegen wat kronkelender geworden, maar wat was het fantastisch mooi dit stuk. Nog nooit met zoveel plezier gereden! Na elke bocht was er wel weer een mooi uitzicht op zee, het binnenland of een dorpje met mega luxe huizen! De volgende stop lag wat meer het land in. Erskine Falls, een hoge waterval met een korte hike ernaartoe. Na een berg op en de berg weer afgereden te zijn kwamen we aan bij de parkeerplaats. Nog genoeg plek dus druk was het gelukkig niet! Na wat traptreden naar beneden kwamen we aan onderaan uit bij de waterval. Super mooi en deze had gelukkig nog genoeg water. Na wat off route kwamen we dichterbij de waterval en weer vele foto´s later vroeg ineens een man ´zal ik van jullie een foto samen maken´ Coco en ik keken beide even op huh, Nederlands? Na wat foto´s en een praatje met dit gezin zijn we weer naar boven gelopen, het was inmiddels wat drukker geworden, dus we hadden geluk.

Waar we wat minder geluk mee hadden was het weer… Toen we boven kwamen begon het te miezeren.. eerst dachten we dat het van de waterval was maar helaas.. Het weerbericht zag er onwijs goed uit, graadje of 23 met zonnetje en wolkje.. nou helaas…. het weer zat zwaar tegen. De rest van de dag heeft het alleen maar gemiezerd en was het zwaar bewolkt… oh en koud… vandaar dat ik nog steeds een trui draag op foto´s.. Nadat de zee weer in zicht kwam zijn we gestopt in het plaatsje Lorne. Hier hebben we even op een bankje gezeten en heb ik wat foto´s gemaakt van surfers die de golven trotseerde.

De volgende stop lag wat verder, na een uurtje stapte we uit in het plaatsje Apollo Bay, dit is een wat groter stadje, waar we een lunch gepland hadden. Na een goede lunch nog even over de boulevard gestruind. Coco en ik zijn in Apollo Bay trotse eigenaar geworden van Mini en Cooper, 2 blauwe volkswagen busjes. Deze volkswagen busjes gaan met ons mee reizen en zullen jullie zo hier en dan terug zien op foto´s!

De volgende stop was Cape Otway, een vuurtoren op het zuiderlijkste puntje van de Great Ocean Road. De weg hiernaartoe was fantastisch, eerst door bossen (wat later eucalyptus bomen bleken) en daarna door afgebrand en doden bossen. Coco noemde het Alice in wonderland land. Helaas heb ik die film niet gezien dus geen idee hoe het er daar uitzag. Na aankomst bij de vuurtoren lazen we ineens dat we dik 20 dollar per persoon moesten betalen en dat we dan nog maar een half uur konden blijven, omdat het dicht ging. Nou dat hebben we dus mooi niet gedaan, 20 dollar is het dan niet waard. Op de terugweg zagen we op sommige plekken auto langs de weg staan en mensen die omhoog keken. Aangezien we 60km per uur reden konden we dus niet zomaar stoppen en ben ik vanuit de auto omhoog gaan kijken en niet veel later schreeuwde ik, KOAALLLAA. Aangezien we nog steeds hard reden konden we niet stoppen. Op het eerste beste punt waar het kon hebben we de auto gedraaid en hebben we het stuk terug gereden en al heel snel spotte ik er alweer 1. Deze zat best hoog in de boom dus besloten we nog even door te rijden waar er wat mensen stonden. 2 koala´s in 1 boom! Super gaaf! We konden er geen genoeg van krijgen en reden nog een stukje verder en hier hadden we helemaal mazzel dachten we, 1 koala dichtbij, maar wel wat hoog. Aan de andere kant van de weg hoorde we mensen roepen, dus besloten we daar ook te kijken en wat we daar zagen wat helemaal gaaf. Een kleine koala, super dichtbij! Na heel wat foto´s verder besloten om door te rijden want het werd al laat. We moesten zeker nog 1.5 uur rijden voordat we bij ons volgende punt aan zouden komen. Het weer werd er niet beter op helaas, erg mistig en nog steeds alleen maar miezer. Dus helaas wat mooie uitzichten gemist.. Na wat gepuzzel met tijden, besloten we toch om eerst nog naar de 12 apostelen te gaan voordat we ons hostel op gingen zoeken. Aangekomen op de mega grote parkeerplaats, met gelukkig vrij weinig auto. Kon de wandeling naar de 12 apostelen beginnen. Ik keek er erg naar uit om dit te zien en had voor de zekerheid niks voorgesteld over hoe het zou zijn. Maar toen ik het zag, wauw! Wat groot, heb nog steeds geen woorden gevonden om het te omschrijven. Hoge kliffen, hoge rotsen (pilaren) in zee, wilde golven! Het was echt fantastisch! Gelukkig waren er niet heel veel mensen dus foto´s maken lukte ontzettend goed! Na vele foto´s en foto´s voor andere gemaakt te hebben besloten we om naar het hostel te gaan en later voor de zonsondergang weer terug te keren. Een zonsondergang hoopte we op, maar het zag er niet heel rooskleurig uit..

Na 10 minuutjes in de auto kwamen we aan in het dorpje. Lees 1 straat, met 1 cafe, 1 grasveld (camping) deze was nog gesloten ook, 1 hostel en 5 huisjes denk, uitzicht op alleen maar groene heuvels met hier en daar een weg. Inchecken ging snel en makkelijk en al gauw kregen we een rondleiding door het hostel, keuken en woonkamer zaten in 1 ruimte, en er was ook 1 badkamer voor de meiden, lekker makkelijk en klein. Snel wat spullen uitgepakt en contact gehad met het thuisfront. Voor de zekerheid even langs het café gelopen om te vragen tot hoelaat we er een pizzatje konden eten, goed dat we dat gedaan hadden, want ze zeiden dat ze bijna dicht gingen dus we konden alleen nog maar een take away pizza meenemen. Ook prima, snel de auto ingesprongen en weer terug gereden naar de 12 apostelen in de hoop iets van een zonsondergang te hebben. Nou dikke vette pech.. geen zonnestraaltje niks.. het enige wat mee zat is dat we bijna de 12 apostelen voor onszelf hadden.. beetje sip de auto ingestapt en op de parkeerplaats maar even de pizza opgegeten. Er zat niks anders op dan weer terug te keren naar het hostel en lekker te gaan slapen. Eenmaal in het hostel zat de woonkamer vol met mensen en stond de tv op standje 100 waardoor we in onze kamer mee konden genieten van de vechtscènes van Pirates of the Caribbean. Na een slecht nachtje, piepende deuren, krakend en mega ontstabiel bed. Stonden we rond een uurtje of half 9 in de keuken ons ontbijt te maken. Een beetje onwennig voelde dat wel, toch wel gek om zo een keuken te delen met allemaal andere die je niet kent. Op het moment dat wij in de keuken waren stonden er ook 2 jongens. Waarvan de een zei jeetje wat staan jullie er onwennig bij? Dus maar gezegd dat het onze eerste keer in een hostel was en zo begon het gesprek. We hebben met zn 4e ontbijt gegeten en daarna nog lekker lang zitten kletsen, zelfs zo lang dat we een uur laten weg zijn gegaan dan gepland. Maar gezellig was het zeker. We begonnen de ochtend in Port Campbell, dit zijn meerdere diepe kloven tussen de rosten. Onwijs mooi weer! Heel toevallig kwamen we jongens hier weer tegen op de parkeerplaats maar hier splitste onze wegen. Hun gingen de andere kant op. Hierna stonden er nog 3 andere punten op de planning, The Arch, een uitgeholde rots in het water, London bridge, nog een uitgeholde rots in het water en The Grotto, nog een uitholling van een rots. Deze 3 punten lagen dicht bij elkaar dus we konden ze snel afvinken. Inmiddels was het al een uurtje of 11 en kwamen langs de Bay of Islands, dit zijn meerdere rotsen in het water. Voor jullie zal het nu allemaal wel hetzelfde klinken, maar toch was het elke keer weer anders. De Bay of Islands was het laatste puntje op de Great Ocean Road, niet veel later reden we ineens weer op de ´normale´ weg. De Great Ocean Road eindigd net voor het plaatsje Warrnabool, maar deze hebben we eigenlijk overgeslagen omdat we op internet gelezen hadden dat we beter naar Port Fairy konden gaan. Dit is nog een half uurtje verder. Het was echt een oud dorpje waar de tijd stil is blijven staan, zoals de meeste plaatsje wel. We hebben hier lekker pannenkoeken op als lunch en zijn daarna even naar de haven gereden. Het was een klein haventje met veel zeilboten en allemaal oude huisje langs het water.

Coco en ik baalde er zo van dat de Great Ocean Road erop zat dat we besloten om uit te zoeken of het mogelijk was om nog een stuk van de Great Ocean Road mee te pakken op de terugweg. Dit was mogelijk maar wel zeker een uurtje om. Na wat gepuzzel hoe we het beste konden rijden, zijn we rond half 3 de auto weer ingestapt om het hele stuk weer terug naar Melbourne te rijden. Omdat we het begin van de Great Ocean Road mee gingen pakken reden we niet over een snelweg, maar allemaal over wegen tussen de dorpjes. Ontzettend mooi en zo zagen we nog meer, zelfs Nederlandse koeien! Hahah na dik 2 uur gereden te hebben kwamen we eindelijk weer op de Great Ocean Road uit! Na een pitstop op het strand konden we weer genieten van de mooie uitzichten op zee. Een klein uurtje hebben we nog op de Great Ocean Road gereden voordat we de snelweg opreden. Dit ging een stuk sneller want we hadden behoorlijk wat tijd verloren met alle binnendoor weggetjes. Na een snelle hap bij de Mac, ja de traditie houden we er nog steeds in. Kwamen we rond een uurtje of 8 aan op de parkeerplaats van Jucy, het bedrijf waar we altijd de auto huren. We hadden het laatste plekje! En de parkeerplaats stond stikkes vol. Aangezien ik zo moe was en ik nog dik een uur naar huis moest reizen met het openbaar vervoer hebben we een taxi besteld. Aangezien ik anders pas na 10e thuis was geweest en ik gewoon om 7 uur weer klaar moest staan voor de kids. Gelukkig nu lekker wat eerder thuis en kon ik op tijd mijn bed weer in na een onwijs gaaf weekend.

Maandag en dinsdag heb ik langere dagen gewerkt als normaal, omdat Aria, de oudste al vakantie heeft en Asa, de jongste stopt op de opvang. Dus nu vandaag woensdag heb ik lekker het huis een dagje voor mezelf. Komt goed uit want de temperatuur heeft inmiddels de 40 graden alweer aangetikt.. hoe bizar, kan er niet aan wennen. Morgen wordt het wat koeler 25 graden en hoe de weerapp het nu aangeeft wordt het vrijdag 44 graden… Vanaf vrijdag hebben alle kids zomervakantie dus de dagen die ik werk worden lange dagen met weinig vrije tijd. Dus even extra genieten van mijn vrije tijd.

Komend weekend doe ik lekker rustig aan! Coco heeft het huis voor zichzelf omdat haar gezin op vakantie is dus hopelijk blijft het weer goed en kunnen we lekker relaxen in het zwembad.

Nou dit was hem wel weer, ik ga lekker een ijsje eten om af te koelen en jullie horen weer van mij!

Dikke kus en knuffel,

Amber

Kerstfeest en roadtrip naar de Grampians

Hallo lieve familie en vrienden,

Daar ben ik weer! Vermoeid maar voldaan na 2 hele leuke weekenden lig ik lekker in mijn bed deze blog te typen. Ondertussen is mijn laptop alle foto´s van het feest en mijn roadtrip van gister aan het uploaden naar mijn drive, zodat ik dalijk ook de foto´s kan toevoegen aan dit bericht.

Laat ik maar beginnen bij vorig weekend. Ik vond het lastig voor te stellen wat ik kon verwachten. Zouden er echt 250 mensen komen? Wat verwacht de familie van mij? Hoe gaat het allemaal verlopen? Zaterdag ochtend was iedereen al vroeg uit de veren om te helpen met alle voorbereidingen. Ze vonden het fijn als ik ook een handje kon meehelpen en dat deed ik graag. Ik was voornamelijk met de 2 jongste aan het spelen zodat de rest van het gezin zijn gang kon gaan en niet aan die 2 hoefde te denken. Rond een uurtje of 11 kwamen de koks aan, officieel zijn ze banketbakkers, maar af en toe doen ze ook dit soort feestjes. Deze 2 broers komen al jaren naar het kerstfeest om alle maaltijden te maken. Ze komen officieel uit Frankrijk, dus nadat ze erachter kwamen dat ik ook een woordje frans sprak, kon een gesprekje in het frans niet ontbreken. Na een uitgebreide lunch was het tijd voor de laatste voorbereidingen en rond 2 uur kwamen de eerste gasten binnen. Gelukkig was ik net omgekleed want het zou pas 3 uur beginnen. Godzijdank viel het weer heel erg mee. De voorspelling was 70% kans op neerslag en 14 graden. Na wat gebedjes voor het weer gedurende de week was het weer top, graadje of 21 met zon en een paar wolkjes!

Even na 3e stonden Coco en Debora op de stoep. Ik mocht namelijk ook vriendinnen uitnodigen! Super leuk en lief! We hebben heerlijk tot half 11 ´s avonds in de tuin gezeten! Eerst in onze hempje/t-shirts maar later in onze jassen want het koelt hier ´s avonds nog behoorlijk af. Aan het begin van de middag kwam de kerstman ook nog even langs! Alle kids waren door het dolle heen! Verder kwam er elk half uur wel een hapje langs en het was allemaal zo onwijs lekker. (onderaan mijn blog zet ik wel wat foto´s, want er was bizar veel eten!)

Mijn vermoeden dat er niet echt 250 zouden komen klopte ook wel, er waren er eerder iets meer dan 100. Een stuk beter, want ik zou niet weten waar al die andere mensen dan hadden moeten zitten/staan. De hele dag speelde er ook een band en liep er een fotograaf rond, dus niet dat jullie denken dat ik alle foto´s heb gemaakt. Rond een uurtje of half 11 gingen Coco en Debora richting huis, het feest liep rond die tijd ook een beetje naar zijn einde. Aangezien ik zo veel gegeten had leek mij een wandelingetje wel even goed dus ben ik met Coco en Debora richting de tram gelopen. Toen we aan het einde van mijn straat aan kwamen zagen we allerlei zwaailichten en politie auto´s. Snel gedag gezegd tegen Coco en Debora want ze moesten echt de tram halen en ben ik even richting de lichten gelopen. Achteraf had ik het misschien beter niet kunnen doen, want nadat ik zag en hoorde wat er was gebeurd was ik toch wel even geshockeerd. Er was namelijk een auto uit de bocht gevlogen en tot stilstand gekomen tegen een boom… en dit was met zo een harde klap gebeurd dat de auto rondom de boom hing en er nog maar weinig van over was. Helaas is de bestuurder hierbij om het leven gekomen. En het was nog maar net gebeurd want ze waren net de tent aan het opbouwen om alles te onderzoeken. Na thuiskomst toch maar even verteld wat er aan de hand was en na wat onderzoek bleek het gelukkig niemand van de gasten te zijn. Wie wel? Geen idee.

Nadat alle gasten weg waren snel geholpen met de eerste spullen opruimen en daarna lekker mijn bed ingedoken want het was een lange drukke dag. Zondagochtend heb ik nog wat geholpen met opruimen maar al gauw stuurde de familie mij naar mijn kamer om nog wat rust te pakken want er stond weer een drukke week op de planning.

Hoe lekker het weer was op zaterdag zo slecht werd het weer de hele week. Het was koud, winderig en weinig zon. Weinig aan dus.. Ik was ook erg moe de hele week, sliep slecht elke nacht, had weer erg last van mijn benen dus zoveel mogelijk rust gepakt. Ook de kinderen hadden het zwaar afgelopen week vooral de jongste 2. Zij waren ook erg moe, waardoor veel dagen eindigden met huilbuien.

Donderdag was het eindelijk 5 december! Wel gek om totaal geen sinterklaas te vieren. In mijn schoen zat helaas niks dit jaar. Maar gelukkig waren daar mijn Britt en Mariell! Van beide was er een pakketje wat ik open mocht maken op 5 december. Jammer dat jullie mijn reactie niet hebben kunnen zien, want ik vond het gigantisch leuk om jullie gedicht te lezen en cadeautjes uit te pakken. DANKJEWEL!! Voelde me bijna jarig, zo gelukkig was ik!

Inmiddels zijn de eerste kerstkaarten ook binnen, wat mijn kamer erg gezellig maakt!!

Gister, zaterdag 7 december stond er weer een roadtrip gepland. En deze keer niet zomaar 1, nee een hele lange, 3,5 uur heen en 3,5 uur terug en dat voor een dagje. In Nederland zou ik dit dus nooit doen, maar hier was het motto. Doen we het niet, dan zien we het niet. Ik ben met Coco, een vriendin van Coco, Lilly en ikzelf natuurlijk naar de Grampians gereden. Dit is een groot natuurpark op 3,5 uur rijden van Melbourne. En ze zeggen als je in Melbourne bent je zeker dit park moet bezoeken. Dus ja, dat hebben we gedaan. Ik vertrok om 8 uur ´s ochtends om richting St. Kilda te gaan hier zouden ze me oppikken. Na een lange 3,5 uur rijden kwamen we eindelijk bij het park uit. Maar de uitzichten hier naartoe waren al geweldig. Ik keek mijn ogen uit. Zo een andere natuur dan dat we hebben in Nederland. Zo uitgestrekt en zo droog (lees geel gras). Maar wat helemaal gek en ongewoon bleef waren de kangoeroes, dode kangoeroes die zijn aangereden op de snelweg… grote, kleine… en niet 1 of 2 nee wel een stuk of 6… heel triest om te zien elke keer…

Eenmaal aangekomen in de Grampians, begonnen we bij de McKenzie falls, een waterval. Inmiddels was de temperatuur opgelopen naar 23 graden, lekker zul je denken. Ja om naar beneden te lopen 260 treden, maar niet omhoog.. Het voelde als 35, hahah, hoe we klagen in Nederland over het weer, is het hier denk nog vele malen erger. Beneden kon ik gelukkig mijn voeten koelen in het water. Mijn voeten waren gister namelijk onwijs opgezwollen dus wat koud water zou het wel goed doen.. We zagen mensen zwemmen dus ik dacht ooh het water is gewoon een lekkere temperatuur, nou mooi niet. Het water was steen en steenkoud… Mijn voeten waren in ieder geval lekker afgekoeld. Na de klim omhoog zijn we naar een uitzichtpunt gereden, Reed lookout, hier hadden we een super mooi uitzicht over het park. Aan de ene kant over een meer en aan de andere kant over een heel groot stuk bos en daarachter hoge bergen. Na heel wat foto´s naar een ander uitzichtpunt gelopen, 1km heen en 1km terug. Helaas hadden we hier hetzelfde uitzicht. Na dit uitzichtpunt naar een ander uitzichtpunt gereden. Hier hadden we weer een ander uitzicht, deze keer meer over de dorpjes buiten het natuurpark. We hadden nog een uitzichtpunt op de planning, alleen google kende er geen route naar toe, dus op de gok zijn we er naartoe gereden. We konden behoorlijk dicht in de buurt komen, maar eenmaal daar moesten we nog 2,5 km ernaartoe lopen. En niet zomaar over een wandelpad, nee half klimend tussen rotsen. Dit leek ons geen goed idee aangezien onze watervoorraad bijna op was en we het alle 3 ontzettend warm hadden. We kozen daarom om naar een waterval te gaan. 700 meter lopen. Nou die 700 meter leek wel 5km… en eenmaal aangekomen was er amper een waterval te zien omdat er te weinig water was… enorm balen dus.. Helaas zat er niks anders op dan het stuk weer terug te lopen en eenmaal in de auto besloten we terug naar de bewoonde wereld te rijden, het was namelijk ook al 6 uur. Even snel naar een supermarkt voor wat koud drinken zat er ook niet in… 45 km rijden. WELKOM IN AUSTRALIË! Gelukkig werden we verrast door een groepje levende kangoeroes!! De sprongen zo voor de auto de weg over!! Super gaaf om te zien!! Eindelijk een paar levende! Al snel kwamen we aan bij de supermarkt en maakte we een plan voor het avondeten. De keuze was al snel gemaakt want er zaten veel Mc Donald´s langs de snelweg. En bij deze is er denk een nieuwe traditie geboren, na elke roadtrip een hapje bij de Mac. Na een hapje en natuurlijk een ijsje stapten we weer in de auto op weg naar Melbourne. Rond half 11 kwam ik thuis aan en na een snelle douche stapte ik heerlijk mijn bed in!

Ik weet alleen wel dat ruim 7 uur rijden om een park te bezoeken toch wel iets te veel is! Want ik ben echt gesloopt! Zelfs mijn hostouders zeiden vanmorgen, jeetje Amber wat zie jij er moe uit. Dus heel veel zal ik vandaag niet meer doen.

Komende week doe ik het ook rustig aan, voor zover het kan! Deze week is transition week. Dit betekend dat alle kinderen naar een klas/groep hoger gaan. Het is een soort van proefweek draaien voordat hun nieuwe schooljaar start in hun nieuwe klas. Alleen voor de jongste, Asa is dit anders. Hij heeft dit alleen op dinsdag. Dus dinsdag zitten alle kids op school!! Hoe lekker! Verder moet ik maandag avond werken, dinsdag overdag meer beschikbaar zijn om Asa van en naar de opvang en naar school te brengen. Zijn school duurt namelijk van 10 tot 2 en daarvoor en daarna wil zijn moeder dat die naar de opvang gaat. Donderdag is er een kerstfeest in het park en vrijdag staat er weer iets leuks op de planning!!

Het is namelijk dan 13 december, en voor de duidelijkheid, dan begint mijn roadtrip over de Great Ocean Road samen met Coco!! Ohh en het is dan ook een leuke datum, want ik ben dan precies 100 dagen in Australië!! Dus dat gaan we zeker even vieren! Vrijdag na het avondeten beginnen we met rijden. We rijden dan naar de plaats waar de great ocean road start. Hier slapen we in een hostel zodat we zaterdag ochtend gelijk de Great Ocean Road op kunnen rijden! De plaatsen die we willen bezoeken staan al uitgestippeld en met als hoogtepunt (hopelijk met zonsondergang) de 12 Apostelen! Coco en ik kunnen niet wachten, we hebben er onwijs veel zin in! Eindelijk is een keer een heel weekend weg!

Nou ik ga er maar weer eens een einde aan maken, want deze blog is inmiddels al weer heel lang geworden.

Jullie horen snel weer van mij!

Dikke knuffel,
Amber

Weer even een updateje vanaf de andere kant van de wereld

Hallo lieve lezers!

Hoe mijn laatste blog begon kan ik hem ook wel weer beginnen. Warm onder mijn dekentje lig ik deze blog te typen. Het regent, waait en het is koud, 13 graden.. Gelukkig is was het weer de afgelopen week al zoveel beter, dat even iedereen zij. Kijk nu komt de zomer er aan! Het begin van vorige week was heerlijk, zonnetje, blauwe lucht, boven de 20/25 graden. Maar toen kwamen de weersvoorspelling van donderdag online. 38 graden en heel veel wind.. Er werd zelfs al ingeschat dat dit de warmste novemberdag ooit kon worden. Nou dat heb ik gemerkt. De temperatuur tikte net niet de 41 graden aan. En tot overmaat van ramp sloeg om 1 uur de stroom eraf.. Nou dag airco.. Doordat het zo hard waaide en de temperatuur zo hoog was ineens hadden de stroomkabels zoiets, nu zijn we er klaar mee. Ineens trok het ook helemaal dicht, of het nou wolken waren geen idee. Maar rond 3e roken we vuur, werden de wolken oranje/rood en begon het ook nog is te onweren. Even dacht ik dat dit het einde was, zo zie je namelijk altijd in films. Het was 3 uur dus ik moest de kids ophalen, met de auto, want lopen was niet te doen met de wind en hitte. Eerst Aria opgepikt, dit was ook het eerste moment dat ik zoiets had, oeii hierin autorijden vind ik toch wel eng.. overal grote takken op de weg, alle prullenbakken om (want het was prullenbakken dag). Ineens begon het ook nog is te stortregenen… helaas was er geen plek dichtbij de school van Avi en An dus moest ik door de regen lopen. Wat heerlijk verkoelend was dat! Alleen bleek de regen niet doorzichtig te zijn, maar rood… Ineens zat mijn witte t-shirt onder de rode vlekken.. en niet alleen mijn t-shirt maar alles! De witte auto wat niet meer wit zegmaar. Eenmaal thuis de ijsjes uit de vriezer maar opgegeten want ja dat was de enige verkoeling.. Door alle regen, was de temperatuur in denk 10 minuten zeker 15 graden naar beneden gezakt. Waarop mijn hostvader grapte, Welkom in Melbourne Amber! Dit bedoelde we nou met de extreme weersveranderingen. Gelukkig rond een uurtje of half 5 was de stroom weer terug en kon de airco weer aan, alhoewel we die niet meer nodig hadden want het was ineens nog maar een graadje of 19.. hoe bizar!

Verder was het een normale week. Dinsdag was ik nog even de stad in geweest met Coco om de auto voor de great ocean road te reserveren en dat is gelukkig nu wel gelukt. Verder hebben we daarna gepland wat we willen zien, want 2 dagen de hele great ocean road zien is een kwestie van plannen. Ook zijn de hostels geboekt, dus nu is het alleen nog even wachten totdat het 13 december wordt!

En dan nu mijn weekend! Zaterdag stond mijn 2e roadtrip gepland. Dit keer naar Mornington Peninsula. Dit is een gebied onder Melbourne, en dan denk je Melbourne ligt toch aan zee? Ja, soort van maar meer in een baai. Onder Melbourne ligt nog een stukje land en daar zijn we naar toe geweest. ´s Ochtends zijn we eerst met zijn 4e, Coco, Debora, een vriendin van Debora, Celina en ik de auto op gaan halen. Vanaf daar was het nog 2 uur rijden naar het uiterste puntje. Hier liggen meerdere bunkers en de uitzichten schenen fantastisch te zijn. Nou en dat was het inderdaad! Blauwe zee, hoge golven, overal rotsen en hoge kusten. We konden zelfs de skyline van Melbourne in de verte zien liggen. Naar de bunker op het uiterste puntje zijn we niet geweest want dat zou nog 1km verder lopen zijn en na 3,5km in de warmte (ja het was warm!) hadden we daar niet zoveel zin meer in. Want op het punt waar we stopten konden we al heel veel zien! Na de bunkers zijn we naar een rotsbrug geweest. Dit is een rots die op het strand is maar helemaal uitgehold is, zodat je er doorheen kan kijken. (bekijk de foto´s maar onder mijn blog zodat je kan zien wat ik bedoel). Hier konden we ook het strand op en hebben we een stukje op het strand gelopen. Het was een heel groot strand en konden heel ver kijken. En zo ver als we keken zagen we geen andere mensen wat een heerlijk gevoel gaf! Na een bezoek aan de rots zijn we naar een vuurtoren gereden waar er ook een heel mooi uitkijkpunt zou zijn! Nou dat uitkijkpunt was er zeker. Op het uiterste puntje had je een zicht over meer dan 180 graden oceaan. Wat een bizar gevoel was, alsof we aan het einde van de wereld stonden! En een wind! We werden nog net niet weggeblazen. Via een pad kwamen we bij een houten trap uit die ons helemaal naar beneden kon brengen. Helaas hadden we niet de tijd om helemaal naar beneden te lopen want het was inmiddels bijna al 6 uur. Na weer enorm veel foto´s vertrokken we naar de volgende stop. King Arthur Park, in dit park was ik al met mijn hostfamilie geweest tijdens ons weekendje weg, maar de andere meiden wilde graag hier nog het uitzicht zien. Helaas was het behoorlijk mistig geworden in de baai waardoor we niet ver konden kijken. We schrokken al een beetje van de tijd, want de zon ging binnen een uur onder en we moesten nog een stuk rijden om ze zon in de zee te zien zakken. Gelukkig waren we net op tijd op een strand en lag er gelukkig een pier in de zee waardoor we zon in de zee hebben zien zakken! Mijn eerste zonsondergang op het strand in Australië! Na de zonsondergang zijn we weer de auto in gestapt en zijn we naar huis gereden. Het was nog zeker een ritje van een uur. Coco bleef weer bij mij slapen omdat we dan samen de auto terug konden brengen op zondag en omdat het gewoon makkelijk en gezellig was.

Zondag ben ik met Coco nog de stad in geweest, want ik ben er toch wel achter gekomen dat 7 t-shirtjes niet zoveel is. Dus wat t-shirtjes gekocht en lekker geluncht.
´s Avonds was de broer van mijn hostmoeder bij ons thuis met zijn gezin, dus hebben we met zijn alle, 12 personen, gedineerd! Het was erg leuk en gezellig!

Komend weekend staat ´het kerstfeest´ op de planning. Mijn familie organiseert elk jaar een onwijs groot feest, met een band, fotograaf en ga zo nog maar even door. Ze hebben rond de 200 mensen uitgenodigd, dus ik ben eerlijk gezegd wel een beetje benieuwd hoe dat zal zijn.

Jullie horen snel weer van mij!

Kus Amber,

Ps. hieronder staan de leukste 12 foto´s van mijn weekendtrip. De keuze was lastig want ik had keuze uit zo´n 350 foto´s (oepss) Ojaaa en vandaag ben ik precies 2 maanden bij mijn familie!!

Gewoon lekker weer even wat leesvoer

Hallo lieve familie en vrienden,

Wat word ik toch altijd weer blij van jullie lieve reacties en wat vind ik het onwijs leuk om te horen dat jullie het zo leuk vinden om mijn blogs te lezen! Het motiveert me namelijk enorm om te blijven schrijven. Normaal zou ik nu op zo een punt komen dat ik het eigenlijk wel goed vind en ben ik er wel een beetje klaar mee. Maar dat ben ik nu totaal dus nog niet. Vind het ook eigenlijk wel een beetje zonde als ik er nu mee stop. Heb namelijk in gedachten om als ik weer thuis ben, al mijn blogs uit te printen er een boek van te maken, zodat ik altijd alles terug kan lezen!

Maar eerst nu even terug naar afgelopen weekend (9 en 10 november). In mijn vorige blog hebben jullie al kunnen lezen dat ik met 3 meiden gepland had om naar een groot natuurpark en de Yarra Valley te gaan. Het klinkt net alsof het niet doorging maar dat ging het wel! Alhoewel het weer echt onwijs slecht was. Toen ik ´s ochtends de deur uit liep naar de tram om de auto op te halen scheen de zon nog, maar die verdween al snel. Eenmaal bij het natuurpark aangekomen, Plenty Gorge Park, begon het te regenen en is het eigenlijk niet meer gestopt met regenen. Het park zag er onwijs mooi uit, echt even helemaal omringd door natuur. We hebben hier lekker gelunched en zijn daarna naar een meer gelopen in het park, want dat scheen onwijs mooi te zijn. En het was zeker mooi, op 1 ander gezin na waren we de enige, wat het helemaal lekker maakte. Na wat foto´s zijn we weer teruggekeerd naar de auto. Het was nu mijn tijd om te rijden, dus de auto ingestapt en heel voorzichtig de eerste paar meters afgelegd. Ik had namelijk nog nooit in een automaat gereden dus het was wel fijn om even te beginnen waar het rustig was. Nou ik kan je wel vertellen, wat rijd zo een automaat heerlijk zeg! Eenmaal de eerste meters afgelegd te hebben, zagen we een kangoeroe in de verte!! Super vet, snel er naartoe gereden maar hij was helaas de bosjes in gevlucht, maar we kunnen wel zeggen dat dit de eerste levende kangoeroe was die we in het wild gespot hebben!

Na een ritje van een uur denk, kwamen we aan de wijnvallei. Helaas was er maar weinig van te zien door de regen en wolken. Alle wolken hingen erg laag tegen de heuvels aan. Een gaaf beeld gaf het zeker, maar het was toch ook wel jammer omdat we de hoge bergen nu niet konden zien. De eerste stop was bij een chocolaterie. Ik heb denk nog nooit zoveel chocola bij elkaar gezien! Helaas was het erg prijzig.. Naast chocola hadden ze ook nog veel keuze aan schepijs. En het zag er zo lekker uit dat het ons niet kon schelen of we het er koud van zouden krijgen. We hebben er helaas geen foto van, maar stel je maar even in je hoofd voor, 4 meiden op een bankje, onder een afdakje, bibberend in 13 graden, een ijsje eten. Gelukkig was het ijs goddelijk lekker en hebben we daarna lekker de verwarming aangezet in de auto om op te warmen.
De volgende stop was een wijngaard die een van de hostmoeders van de meiden ons had aangeraden. De wijngaard was zeker mooi! Mooi uitzicht over verschillende wijnvelden en een leuk pand waar je de wijn kon proeven. De wijn proeven hebben we overgeslagen, want de boete voor rijden met alcohol in je bloed is onwijs hoog. (alle verkeersboetes zijn hier veel hoger dan de prijzen bij ons) Het was gelukkig even droog dus de camera´s werden weer uit de tassen gehaald en er volgde weer een hele fotoshoot! En of we nog niet genoeg regen hadden gehad, begon het weer te regenen. Nog snel een paar foto´s gemaakt en zijn daarna de auto weer ingestapt om naar een mooi uitzichtpunt te rijden. Nou ik je kan je vertellen we kwamen er aan en zagen alleen wolken… en een heel klein stukje van het meer. Met wat fantasie konden we er de lol wel van in zien. Het was inmiddels al 6 uur dus het leek ons verstandiger om weer terug te keren naar de stad voordat het echt donker werd. Na een ritje van ruim een uur waren we weer terug in Melbourne. Coco en ik hebben Debora en Elli afgezet thuis en zijn daarna nog even de Mac binnen gestapt voor een warme hap en daarna naar mijn huis gereden.
Coco sliep namelijk bij mij, dat was wat handiger anders moest Coco nog ruim 1,5 uur met het openbaar vervoer naar huis.

Na een prima nachtje ging de wekker weer op tijd want we moesten de auto voor 10 uur ´s ochtends terug gebracht hebben. Het autobedrijf ligt in St. Kilda een wijk waar veel te beleven is en die aan het strand ligt! Dus ons plan was om even naar het strand te gaan en daarna wat te gaan shoppen in een winkelcentrum. Helaas waren we op het strand snel uitgekeken want er was een harde en hele koude wind en de temperatuur kwam nog steeds niet boven de 14 graden uit.. dus we besloten om maar snel naar het winkelcentrum te gaan. Helaas niks gekocht, wat de portemonnee erg fijn vond! Na een reisje van 2,5 uur met het openbaar vervoer was ik ook weer lekker thuis. Met mijn familie wat gegeten en daarna lekker mijn bedje in gedoken om de week weer fris en fruitig te starten.

Mijn werkweek was weer zoals gewoon, niks bijzonders. Kids klaarmaken, wegbrengen, ophalen, schoonmaken, eten klaarmaken en met de kids spelen. Dinsdag had ik ook voor het eerst dat ik me echt niet lekker voelde. Mijn hostmoeder dacht aan een buikvirus, maar deze ging gelukkig snel over en donderdag had ik al nergens meer last van. Donderdag heb ik met Debora en Elli gelunched, was erg gezellig en lekker.

Gister ben ik met Coco de stad in geweest, we hebben namelijk op de planning dat we 14 en 15 december de Great Ocean Road willen rijden. Dus hiervoor moesten we wel even een auto reserveren en hostels boeken. Helaas duurde het allemaal langer dan gepland omdat het reisbureau ineens vanalles op moest zoeken. Dus helaas is er nu nog niks geboekt. Ik moest voor 6e weer thuis zijn, want ik moest ´s avonds extra werken omdat de ouders bij vrienden gingen eten. Er bleef ook nog een vriendin bij Aria slapen dus daar zat ik dan aan tafel met 5 kinderen. Wie had dat gedacht! Aangezien er dan ineens een ´onbekend´ gezicht aan tafel zit gedroegen de kids zich ineens allemaal anders, manman wat een uitsloof werk heb ik gezien. Gelukkig aten we pas laat, want ik moest ineens het avondeten zelf klaarmaken.. kwam mooi uit want de jongste kunnen dan na het eten zo het bad in en daarna naar bed, denk je dan… er kwam nog een hele voorleesronde tussendoor en alsof het voorlezen nog niet genoeg was hebben we ook nog een heel concert slaapliedjes gezongen. Aangezien ik totaal geen engelse slaapliedjes ken, behalve twinkel twinkel little star, hebben we youtube maar aangezet. En om nog maar een uitdaging aan te gaan is de jongste mij twinkel twinkel kleine ster in het Chinees aan leren. Deze heeft hij geleerd op de opvang, aangezien er meer Chinezen dan Australiërs hier in de buurt wonen.
Nadat de jongste 2 in bed lagen heb ik met Avi een serie gekeken en al gauw was het half 10 dus ging Avi ook zijn bed. Aria en haar vriendin keken om Aria´s kamer een film dus kon ik beneden ook lekker wat voor mezelf doen. Makkelijk geld verdienen dus! Half 12 kwamen de ouders thuis dus kon ik ook mooi lekker mijn bedje in kruipen!

Vandaag doe ik lekker een dagje rustig aan, gewoon omdat ik daar even aan toe ben. Ook al ben ik doordeweeks overdag wat uurtjes vrij, zijn het toch wel drukke dagen/weken.

Volgend weekend staat er weer een roadtrip op de planning, dit keer gaan we naar het zuiden van Melbourne, naar Peninsula. Dus er komt snel weer een blog aan!

Nou lieve groetjes uit het nog steeds koude en regenachtige Melbourne!

Kus Amber

Ik leef nog hoor!

Hallo lieve familie en vrienden,

Daar ben ik weer! Voor degene die afgelopen weekend zoiets hadden, huh geen blog van Amber online. Ja ik leef nog en nee ik had simpel gezegd geen tijd om afgelopen weekend achter mijn laptop te kruipen en had eerlijk gezegd ook niet veel om te melden. Aangezien mijn weken behoorlijk hetzelfde zijn zal ik ook niet meer zoveel blogs schrijven als in de eerste 2 maanden. Mijn blogs zullen dus wat meer gaan bestaan uit bijzondere dingen en mijn weekend tripjes!

Laat ik maar eens beginnen met Halloween, hoe oo zo leuk het huis versierd was, zo zwaar viel de avond zelf tegen. Ik dacht gaaf Halloween, langs de deuren met de kids en om snoep vragen. Aangezien de kids hier al weken voor aftelde verwachtte ik ook wel wat. Maar helaas.. van de 20 huizen waar we zijn langs geweest, deden er maar 3 open… en naast ons hebben we maar 2 andere kinderen verkleed op straat zien lopen. Halloween dus maar gauw achter me gelaten want er stond een leuk weekend tripje gepland.

Zaterdag had ik een regel dagje met o.a. mijn visum en hostelovernachtingen voor Nieuw Zeeland regelen en verder even lekker rustig aan gedaan.

Zondagochtend ging de wekker rond een uurtje of 8 omdat ik met Debora en Coco had afgesproken om naar Puffing Billy te gaan. Puffing Billy is een oude stoomtrein en aangezien het nog geen zomer is mogen ze nu nog stoom gebruiken. Tijdens de zomermaanden mag dit niet vanwege kans op bosbranden. Een treinkaartje zelf was veelste duur, dus we hadden al besloten om alleen te gaan kijken. Dichtbij het treinstation ligt namelijk een hele gave grote oude houten brug waar de trein dus overheen rijdt. En dat moet je geen 2 keer zeggen tegen 3 meiden die dol zijn op fotograferen! Ruim van te voren stonden we klaar om de brug en de trein op de brug te fotograferen. (Onder mijn bericht staan een paar foto´s.) Helaas zat het weer ons niet mee.. wanneer wel in het weekend, want elk weekend sinds ik hier ben regent het.. Dus we besloten een cafe in te gaan om te lunchen. Na een heerlijke lunch was het inmiddels alweer 4 uur, dus tijd om weer richting de stad te gaan. Ergens in een winkelcentrum hebben we wat kleins gegeten om daarna richting huis te vertrekken. Een heerlijk weekendje was het!

Dinsdag was het een public holiday, iedereen in en om Melbourne was vrij omdat er een paardenrace was. Aangezien ik daar niet echt veel om geef, had ik dus lekker een dagje vrij om te doen wat ik wil. Ik ben met Debora de stad in gegaan om wat te shoppen en een auto te huren. We hebben voor dit weekend namelijk wat grotere plannen. We willen met z'n 4e, Coco, Debora, een vriendin van Debora en ik naar een groot park en de Yarra Valley, deze vallei staat bekend om zijn wijnvelden, wijnproeverijen en mooie uitzichten. De wijnproeverijen laten we links liggen aangezien we moeten rijden. 3 van ons rijden namelijk al auto dus we gaan lekker afwisselen met rijden. Verder hopen we mooie plaatjes te kunnen schieten, alhoewel de weerberichten niet erg fijn zijn… 14 graden met buien en de hele dag door zware bewolking..

De hele week loop ik ook weer in mijn warme truien want de temperatuur is niet boven de 18 geweest en er is behoorlijk wat regen gevallen helaas.. Dus hopelijk komt de zomer er snel aan.

Van de week heb ik ook al mijn eerste kerstliedje gehoord… let it snow, let it snow, let it snow. Nou nu snap ik wel waarom iedereen zegt kerst voelt echt niet als kerst in Australië. De meeste winkels hebben inmiddels al een kerstgedeelte maar mijn gevoel heeft nog lang niet het idee dat het kerst gaat worden.. terwijl ik echt wel een kerst mens ben.

Ja wat verder? Uhm?

Ohjaa, van 27 december tot 4 januari ga ik kamperen met de familie! Ik heb nog geen idee waar, maar ze zeggen dat het er onwijs mooi is en vlakbij/in de bergen ligt. Toch wel grappig eerst wilde ik oud en nieuw perse vieren in Sydney vanwege de vuurwerkshow daar, toen werd het Brisbane en toen Melbourne en nu ik weet dat ik er niet ben, geef ik er eigenlijk niks om. Want kamperen in de bush in Australië klinkt toch eigenlijk wel veel leuker en spannender! Lees spinnen, slangen en andere enge beesten… Maar een weekje moet wel te overleven zijn!

Verder heb ik ook een Polarsteps account gemaakt, dus voor degene die het leuk vinden kunnen mij daar ook op volgen. Ik zal hier, nu ik au pair ben nog weinig mee doen, behalve mijn weekend trips op zetten maar als ik eenmaal ga reizen ben ik van plan daar mijn hele trip bij te gaan houden. Maar ik beloof jullie om dan nog steeds (hopelijk) blogs te gaan schrijven! https://www.polarsteps.com/AmbervanVeen2
(Via deze link kom je op de internetpagina uit, maar je kan ook een app ervan downloaden)

Nou dit was het wel weer. Ik ga me klaarmaken om de jongste op te halen van de opvang!!

SEE YAA,
Amber

Een week waar je U tegen kan zeggen

Hallo lieve familie en vrienden,

Ik heb me in geen een land zo thuis gevoeld als hier! Iets in Nederland doen we toch echt niet goed met zijn alle. Waar in Nederland iedereen maar voor zichzelf leeft is hier iedereen oprecht geïnteresseerd in je en helpen ze je bij alles waarbij ze kunnen helpen. En nee dan heb ik het niet alleen over mijn familie! Iedereen op straat zegt elkaar gedag en vraagt hoe het gaat en kijken zelfs raar op als je niks terug zegt of alleen hi. In het begin was dit wel vet raar maar nu heb ik gesprekken met jan en alleman. In de supermarkt praatte ik met de leidinggevende aan de kassa terwijl er een hele rij achter me stond en iedereen gewoon heerlijk mee luisterde. In de apotheek een heerlijk dagelijks gesprek gevoerd. Bij de drogist een onwijs lieve vrouw die onwijs der best deed om de shampoo die ik wilde te bestellen en deze bij een ander filiaal apart te zetten en ondertussen uitleggen hoe alles in Nederland gaat en werkt. Zelfs de klaarover raar op de basisschool kent sinds dag 1 mijn naam en begroet iedereen bij naam en als ze even de tijd heeft kletsen we totdat de schoolbel gaat. Inmiddels heb ik ook bij de opvang van de jongste contact met moeders, en er is er zelfs 1 die door mij erg geïnteresseerd is geworden om ook een au pair in huis te nemen, hoe leuk! En elke keer als ze me ziet, zegt ze dat ze helemaal blij van me wordt.
Maar zo nu en dan heb ik echt wel even last van heimwee, vooral in de ochtenden in het weekend maar zodra ik de straat op loop en mensen tegenkom is dit gevoel al gauw weer weg!

Afgelopen week was een normale week, nouja wat je normaal kan noemen. Dinsdag was ik precies 50 dagen weg en donderdag 50 dagen in Australië! Dat moest natuurlijk wel even gevierd worden. Ik ben met Deborah naar een cafeetje geweest waar we heerlijk hebben zitten kletsen en lunchen! Deborah had ook goed nieuws te vertellen, ze gaat 3 maanden verlengen bij haar familie, dus dat betekend dat we rond dezelfde tijd klaar zijn! En ik dus niet al in januari afscheid van haar moet nemen! Super leuk! Want het klikt echt onwijs goed, veel dezelfde interesse en over heel veel dingen denken we hetzelfde, wat alles onwijs fijn en makkelijk maakt.

Verder stond woensdag ook ineens een pakketbezorger aan de deur, ´Ik heb een pakketje voor mevrouw A. van Veen´ Huh dacht ik, pakketje voor mij? Snel het pakketje aangepakt en opengemaakt. Alles was ingepakt met sinterklaaspapier, zo vroeg is Sint nog nooit geweest, haha. Er zat ook niet 1 cadeautje in maar denk wel 10. Ik kon mijn geluk niet op! Sinds dat ik hier in Australië ben mis ik echt wel sommige dingen, maar thanks to my mom and dad heb ik nu heerlijk limonade, paprika chips, warme sokken, kruidnootjes, drop en stroopwafels!! Nu kon ik eindelijk mijn familie drop en stroopwafels laten proeven! Nou die reacties waren goud waard! En ze vonden het heerlijk! Natuurlijk heb ik wel zelf wat stroopwafels achtergehouden voor mezelf, want allemaal weggeven vond ik ook wel weer zonde.

En toen was het vrijdag, laatste werkdag van de week. En om het ook maar eens in je leven meegemaakt te hebben, heb ik vrijdag mijn eerst auto ongeluk gehad.. klinkt onwijs dramatisch, maar gelukkig viel alles mee! Zat met de jongste 2 kids in de auto toen net het stoplicht op groen sprong, dus langzaam trok ik op totdat we ineens een knal hoorde en ik opzij keek en een zijspiegel van een busje aan baklappen naar beneden zag hangen. FUCCKKK dacht ik, hartslag op 100.000 in mijn keel. Diepe zucht en focus, wat moet ik nu doen. Ik ben doorgereden naar een rustig stuk waar we konden stoppen en gelukkig reed het busje achter mij aan. De bestuurder stapte gelijk uit en zei, sorry soryy, helemaal mijn fout, zijn jullie oke? Ik was zo met mijn navigatie bezig dat ik tegen je auto ben aangereden… fijn dacht ik.. We zijn snel naar de zijkant van de auto gelopen en konden niet echt schade ontdekken. Aangezien op de auto waarin in rij al hier en daar wat krassen zitten viel godzijdank alles mee. Gelukkig kon hij zijn zijspiegel ook makkelijk reparen dus kwamen we er alleen af met de schrik. De kids hadden wel zoiets van wow, maar na wat uitleg ging het gesprek al gauw weer over in wat anders.

Nou het was me een ochtendje wel..

Verder snap ik echt totaal niks van het weer in Melbourne, snap niet dat mensen hier willen wonen. In een kwartier tijd kan het van kou en stortregen naar warm en zonnig gaan. Ook schommelt de temperatuur enorm en mag ik afkloppen dat ik nog niet verkouden ben. Vorig weekend was het koud en nat, graadje of 14. Maandag en dinsdag ietsjes warmer maar bewolkt en regen, woensdag kwam eindelijk de zon de hele dag en was het lekker rond de 25 graden. En toen was het donderdag BAMM 38 graden… snikheet, warme wind en geen wolkje te bekennen en vrijdag was het ruim 20 graden kouder en kon ik mijn warme trui weer aan… hoe dan? Gister de hele dag in de stad in mijn regenjas gelopen want het heeft bijna alleen maar geregend.. Vandaag is het ook maar weer een graadje of 15 dus lig heerlijk onder een warm dekentje deze blog te typen. En ben bang dat ik hier ook niet meer onder vandaan kom.

Inmiddels is het hele huis versierd met skeletten, pompoenen, vleermuizen, spinnenwebben en spinnen. Want donderdag is het Halloween. De kids zijn al ruim 3 weken aan het aftellen en de kostuums zijn inmiddels binnen dus donderdag gaan we met zijn alle langs de deuren en ze vertellen nu al langs welke huizen ze willen want daar krijgen ze de meeste snoepjes, hahah.

Nou lieve groetjes vanuit Melbourne!

Kus Amber